Çok dinlemiyorum falan dedim ama thrash metal de epeyce yer tutmaya başladı bültende bir şekilde. „Hell Unleashed“ gibi albümler çıktıkça tutmaması da zor gerçi zaten. Tam sekiz yıldan sonra geri döndü İngiliz devler ve dönüş de ne dönüş. Tertemiz, safkan thrash var 42 dakika boyunca; ne fazla melodik, ne fazla varyasyonlu, ne de deneyselli. Özel olarak türün hastası değilseniz bile metal seven herkesin sevebileceği gibi albüm yapmış EVILE. 

UNGFELL - Es Grauet (bandcamp)

2018 çıkışlı mükemmel „Mythen, Mären, Pestilenz“ ile tanıdığım, yine İsviçreli denk gelen bir grup UNGFELL. İsviçre Almancasıyla, kimi zaman kendi ülkelerinin folklöründen epeyce beslenen, melodik bir black metal yapıyorlar. „Es Grauet“ en iyi albümleri değil; ancak yine de ben çok severek dinledim. Dümdüz olmayan black metal ilginizi çekiyorsa ya adı geçen albümleriyle, ya da „Tôtbringære“ ile başlamak muhtemelen daha iyi bir seçim, buna grubu tanıdıktan sonra tekrar gelirsiniz.

Bundan tam yedi yıl önce „Penthos“ ile radarıma takılan AGELESS OBLIVION çok anaakım piyasada olmasa da kendisine haklı bir ün edinmişti o albümle; zira hem atmosferik, hem de çok teknik bir death metali hakkı vererek yapmayı başarmışlardı. Sanırım bir yandan o albümün ekmeğini yemek için peşinden hızlıca bir albüm daha çıkartmayı seçmedikleri için memnunum; ancak diğer yandan da yedi yılın çok uzun bir süre olduğunu belirtmem gerek - sanki arkalarına aldıkları rüzgarı biraz olsun kaybetmişler. „Suspended Between Earth and Sky" ilk çıktığında fazlasıyla yükseldim albüme, yalan değil. Tekrarlı dinlemeler biraz gazımı aldı fakat sonrasında; albüm yine çok iyi olsa da „Penthos"un heyecanı, coşkusunu bulmak pek mümkün değil. Şu haliyle bile yılın iyi işlerinden hala tabii.

Metali biraz olsun takip eden kimsenin bu albümden bu bültende haberdar edilmeye ihtiyacı yok büyük olasılıkla. Sadece biraz çene yapıp bir itirafta bulunmak için burada yer vermek istedim. GOJIRA’nın neden bu kadar büyüdüğü, metal dinlediğim yaklaşık yirmi yıldır en aklımın almadığı şeylerden bir tanesi. Elbette ki „From Mars to Sirius“ ve „The Way of All Flesh“ çok iyi albümler de, gerçekten stadyum dolduracak albümler mi bunlar yahu? Bakın SABATON’un bile stadyum doldurmasına şaşırmıyorum da, GOJIRA’nın bu iki albümle bu kadar büyük bir kitle edinebilmiş olmasına gerçekten akıl sır erdiremiyorum. Popülizm peşinde koşan sözde basının gazıyla iyice Amerika marketine açılmaları müziklerini basitleştirdi, tam oranın müziği haline getirdi şimdilerde de. „Fortitude“ kötü bir albüm değil, bir önceki „Magma“ya oranla baya iyi hatta; ama şimdiden bu albümle on yılın grubu falan ilan edilmelerinden büyük harflerle NEFRET ediyorum. Konserler tekrar başlasın da herhalde havaalanı falan doldururlar şimdi de. Evet sızlanma bu kadar.

DROWN - Утоплення (bandcamp)

TCHORNOBOG’dan tanıyor olabileceğiniz Markov Soroka’nın funeral doom metal projesi olan DROWN’ın yeni albüm çıkarttığı emaili gelmesiyle albümü satın almam arasında çok kısa zaman geçti. Biraz daha zaman geçseymiş belki şarkılara şöyle bir kulak kabartabilirmişim öncesinde ve albümün tamamen ambient olduğunu fark edebilirmişim. İşin şakası bir yana, bu albümde (ki adı Rusçada boğulmak anlamına geliyormuş) Soroka tamamen suyun altına odaklanmış. 45 dakika boyunca kendimizi masmavi derinliklerde süzülürken, yavaş yavaş boğulurken buluyoruz. Ne vokal, ne dikkati dağıtacak başka bir unsur var. „Subaqueous“ en sevdiğim funeral doom albümlerinden biridir; buna rağmen sanırım favori DROWN albümüm bu oluverdi bile.

NORDJEVEL - Fenriir E.P. (bandcamp)

Janjansız black metal için son beş yılda çıkmış en önemli gruplardan bir tanesi NORDJEVEL. Şimdiye değin çıkarttıkları iki albüm de türlerinde yılın en iyi işlerindendi - özellikle davulcu Dominator (çok yaratıcı evet) grubun müziğini neredeyse tek başına bir seviye yükseltiyor. „Fenriir“ bu iki albümün seviyesinde değil; ancak grubun adını gündemde tutmasına yardımcı olacak bir adım ve kalite olarak yine de iyi bir yerde. Üzerine bir de mis gibi bir POSSESSED cover’ı var içinde, daha ne olsun.