Deze week nam ik afscheid van een project dat 16 jaar duurde. Ik ga er nog een hoop over schrijven. Het is ook het project waar ik het minst over schreef. Een heel bijzonder festival dat invite-only is leent zich nu eenmaal niet voor veel aandacht en publiciteit. Als je er niet eerder over hoorde, dan geven deze blogs wat houvast.

https://www.martijnaslander.nl/blog/nnf-historie/

https://www.martijnaslander.nl/blog/de-tiende-editie-van-het-nnf/

https://www.martijnaslander.nl/blog/tien-jaar-nnf-hoe-nu-verder/


Facebook had ik een paar jaar geleden al verlaten, dus heb via iemand anders het grootste deel van die community dit bericht gestuurd:

Afscheid van het bos

Allen! 

Wat een mooie jaren hadden we in dat bos in Elp. Magische ontmoetingen in een magisch bos. Na 16 edities is het mooi geweest.
Toen we begonnen waren de eerste contouren van de netwerk- en informatiesamenleving pas voorzichtig zichtbaar aan het worden.

Wat leerden we een hoop van elkaar. En wat een heerlijke gekkigheid maakten we mee. Al die tijd koesterde ik deze tekst:

‘Mystery festivals should be unforgettable events, casting their shadows over the whole of one’s future life, creating experiences that transform existence.’ –Aristoteles–

Voor mij is dat meer dan gelukt. En ik weet dat ik niet de enige ben. 

Corona leverde naast een heel hoop narigheid en leed ook mooie dingen op. Zoals de ruimte om eens veel langer en dieper stil te staan. Volgend jaar wordt ik 50. Tot die tijd kijk ik om en sta ik stil bij de afgelopen 25 jaar. En ga ik nadenken over de volgende 25.

Jaarlijks een festival helpen dragen in een bos hoort daar niet meer bij. 

De herinneringen zal ik koesteren, net als de talrijke bijdragen van heel veel bijzondere mensen. De meesten ervan hebben geen idee hoe dankbaar ik ze ben. 

Het ga jullie goed!

Liefs, Martijn