Ik was te gast op een intieme bijeenkomst over AI in de Amsterdamse Dead End Gallery. Sinds een tijdje ben ik lid van een een chatgroep over AI-tools. Een hele actieve groep waar we met een man of 175 tips, inzichten en ervaringen uitwisselen over Chat-GPT, Midjourney en meer. Een bont en boeiend gezelschap, waarin ik me prima thuis voel. De dynamiek voelt als in de begindagen van Quantified Self, Biohacking of Permanent Beta. Delen om te delen, en niet om te krijgen. Helpen, en uitwisselen. I love it!
Vincent Everts, techwatcher van het eerste uur had het initiatief genomen, en Constant Brinkman was gastheer van het gebeuren. Ineens werd hij wereldberoemd nadat hij met AI een kunstenares tot leven had gewekt die verdomd mooie kunst maakt. Van het journaal tot ver over de grenzen verdringen media zich om bij hem in de gallery te gast te zijn. Mijn hoofd tolde. Het verhaal over AI kunst deed me duizelen.
Het meest bizarre van dit alles is dat ze aanvankelijk met deze nieuwe kunst rond moesten leuren. Art galleries vinden deze kunst wel mooi, denken het ook te kunnen verkopen maar willen het niet exposeren uit piëteit met de kunstenaars van vlees en bloed. Ik moest acuut denken aan de aanleiding voor de huidige staking van acteurs in Hollywood. Heel begrijpelijk allemaal.
Maar Constant en zijn partners zijn niet voor één gat te vangen, en besloten hun kantoor in een doodlopende steeg in Amsterdam dan maar om te bouwen naar een art gallerie. En omdat ze daar echt geen kaas van hadden gegeten, riepen ze de hulp van Chat-GPT 4 in om te adviseren over alle ins en outs van het runnen van een echte gallerie, tot en met hoe het belichten van de kunstwerken in zijn werk gaat. Te leuk! Hier kun je alles vinden over de Dead End Gallery.
Ervaren kunstcritici waren er al op bezoek en raakten in de war van wat ze zagen. Het zet van alles op zijn kop over wat we nu denken te weten en te vinden over kunst. Ook daar had Constant een goed verhaal over. Grootheden als Isaac Newton, Pablo Picasso, Albert Einstein, Martha Graham en T.S. Eliot hebben allemaal hele rake dingen gezegd over kopieren en stelen en recombineren van kunst. Met AI is dat niet wezenlijk anders.
Er ontstaat nu gewoon een heel nieuw debat over kunst, en dat kan nooit kwaad lijkt me. Margaret Boden heeft er al veel moois over geschreven.
Naast Vincent en Constant hield ook Maurice de Hond een verhaal over de stand van AI in Nederland. Hij en Vincent werken al sinds het begin van Mediaplaza en internet in Nederland samen, en peilen en overzichten maken kun je prima aan Maurice overlaten. Op deze site kun je de staat van AI in Nederland volgen., superhandig! Wat uit zijn verhaal overduidelijk is, is dat 35-plussers zwaar ondervertegenwoordigd zijn in het spelen en testen van AI. Die zijn er bang voor, onwetend in en verdommen het. Los van de oorzaken daarvan; de jonge generatie, die als lui en te autonoom. wordt ervaren, kon dit wel eens flink gaan compenseren met het uitbesteden van hun tekortkomingen aan AI-tools. En tegen de tijd dat de oudere generaties zich afvragen hoe ze dat geflikt hebben zijn die gasten al een lichtjaar verder in snappen hoe je die technologie voor je kunt laten werken. Heel boeiend allemaal.
Voor mezelf; ik word om de haverklap gevraagd naar mijn mening over AI. Ik speel er af en toe mee, en wordt af en toe flink verrast door de mogelijkheden. Maar met intelligentie heeft het weinig van doen. AI is uiterst geavanceerde statistiek. Die waanzinnig rake waarschijnlijkheidsvoorspellingen kan doen. That's it. En dat kan je op veel manier handig voor je laten werken. Sommige banen zullen wellicht verdwijnen, en vele zullen veranderen. Dom werk kun je nu aan computers overlaten. Maar je zult nog steeds menselijke curatoren nodig hebben voor controle en duiding. Voor mezelf sprekend, ik zit wel goed.
Voor het gros van de Nederlanders die met computers werken, momenteel rennen veel mensen achter de Chat-GPT hype aan. Ik zou een vermogen kunnen verdienen met zalen informeren en inspireren over dit onderwerp. Maar ik verdom het. Zolang de 4,5 miljoen schermwerkers niet weten hoe ze met informatie om moeten gaan en 65% van deze groep niet weet wat er gebeurt als je op ALT+Tab drukt heb ik een missie.
De grootste vraagstukken in onze tijd zijn bureaucratisch van aard. Daar schreef ik al aardig veel over. We snappen nog steeds niet goed hoe de netwerk- en informatiesamenleving ons nieuwe krachtige kapitaalvormen als sociaal kapitaal en informatiekapitaal brengen. Zolang we niet weten hoe er mee om te gaan blijven we hangen in de geld- en papierwerkelijkheid die de hindermachten in bureaucratische organisaties hun macht geven.
Dat moet anders. En de weg die ik zie is mensen digitaal fit maken. Dat zou ze zomaar een week of 20(!) per jaar aan onnodige tijdverspilling achter een computer kunnen schelen. Dat was trouwens al tientallen jaren de belofte qua computers.