Trouwe lezers van mijn werk (ik vermoed dat het er minimaal enige honderden zijn) weten al geruime tijd dat ik een diepe fascinatie heb voor brokjes informatie. Ik ben altijd op zoek naar een nóg leukere, snellere en fijnere manier om die brokjes te vangen, te bewaren en terug te vinden. Als ik dan – nog net niet kwispelend – daar wat demo’s over geef in een zaal, leidt dat tot zowel bewondering als onbegrip. Met als vaste vraag uit de zaal:

Het simpelste antwoord is: omdat het kán. Ik zie die brokjes als goudklompjes. En als ik er heel veel heb, kan ik er een dermate waardevolle goudstaaf van maken dat ik er iets zinvols mee kan. Maar ik weet zelden op het moment van vangen al wat dat zal zijn. Er zit overigens niet alleen goud in; soms ook een parel of een zeldzame diamant. Daarom is het voor mij van belang om het goed te bewaren. De gaafste dingen in mijn leven had ik indirect te danken aan die kluis vol – voor anderen waardeloze – brokjes.

Net als bij Lego bepalen de hoeveelheid én de verscheidenheid van de blokjes de bouwmogelijkheden. En aangezien ik nogal breed geïnteresseerd en georiënteerd ben, resoneren er bij mij meer zaken dan bij veel anderen. Intuïtief voel ik of ik nu of later iets met die info kan. Maar dan moet je het natuurlijk wel snel terug kunnen vinden – anders heeft dat vangen en bewaren geen zin. Daarom hamer ik ook zo op het belang van investeren in informatievaardigheden en in informatieliquiditeit.

Informatie is pas écht waardevol als je er snel en gericht iets mee kunt – dát is informatieliquiditeit. Informatie  is pas kapitaal als je het kunt vinden, begrijpen en inzetten. In een informatiesamenleving is niet bezit, maar toegang tot direct bruikbare informatie de sleutel tot wendbaarheid, samenwerking en impact.

Als je dat een beetje op orde hebt, kun je razendsnel bij alle informatie die je al had. En er een ander blij mee maken. Daarmee bouw je aan een potentieel waardevolle verbinding met die ander. Die het doorgaans ook weer leuk vindt om iets terug te doen. Zo leidt het delen van informatiekapitaal tot sociaal kapitaal. En die twee samen zijn onwijs krachtig.

Je zou ze de munteenheden van de netwerk- en informatiesamenleving kunnen noemen. En het mooie is: je kunt ze delen zonder er minder van te krijgen. Mijn boeken Easycratie en Nooit Af beschreven deze dynamiek al in 2009 en 2015.

Nu, tien jaar later, zijn de thema’s nog net zo actueel – en bruikbaarder dan ooit.


Dit artikel is onderdeel van de research voor mijn in 2026 te verschijnen boek ❤️ Managen met Liefde. Ik zoek nog naar een rake ondertitel. Na dit stuk zou dat zomaar: "Over de enorme kracht van informatie- en sociaal kapitaal" kunnen worden. Of niet, ik weet niet wat ik nog meer ga schrijven.