Photo by Marek Piwnicki on Unsplash

Het thema houdt me al een tijdje bezig. Of het aan mijn naderende 50e levensjaar ligt weet ik niet. Maar de hoogste tijd om er wat over op te schijven. Ik merk in toenemende mate dat ik me constant van drie momenten van tijd bewust ben. In gedachten, in taal, en in handelen. Goede kans dat er een verband bestaat met het gebruik van Obsidian, waar ik al een maandje zoet mee ben.

In de late middeleeuwen ontstond in de Duitse kloosters de basis van wat het Zettelkasten-prinzip is gaan heten. Een manier om brokjes informatie en kennis te ordenen en te classificeren. Met de explosie aan nieuwe soorten digitaal werkgereedschap is het Zettelkasten-gedachtengoed populairder dan ooit. Vannevar Bush publiceerde in 1945 van de vorige eeuw zijn artikel over de Memex. Een visionair stuk over een Memory Extention. Een stuk dat overigens rechtstreeks leidde tot de uitvinding van de hyperlink in 1960. En waar zou het internet zijn zonder hyperlinks?

Al sinds mijn tienerjaren hamster ik informatie en dossiers. En sinds de eerste scanners betaalbaar werden werd alles digitaal. Dankzij Evernote kon ik dankzij OCR ineens krankzinnig snel zoeken in die berg met informatie. En met wat tags en folders kon ik er nog wat ordening in aanbrengen. Intrigerend en waardevol. Totdat de berg data te groot werd en Evernote te traag. Terug naar de tekentafel. En met mij, paralel aan mijn eigen bevindingen, over de hele wereld vele anderen. De technologie ontwikkelde zich verder en er verschenen meer boeken over onderwerpen die hiermee te maken hadden. Een opgeruimde geest van Daniel Levitin, het geheugenpaleis van Joshua Foer. Maar ook het beroemde boek van Sönke Ahrens over How to take smart notes. Tiago Forte kwam op het toneel, als een neo-incarnatie van David Allen (die inmiddels in Nederland woont) en muntte de PARA-Methode. En schreef, net als Phil Libin van Evernote in 2008, over How to Build a Second Brain.

Ik dook er gretig in, en speelde, zoals ik daarvoor met Evernote gedaan had, met de mogelijkheden en onmogelijkheden van al het nieuwe beschikbare werkgereedschap. Ontdekte hoe verrassend krachtig Workflowy is. Verkende Notion, een kruising tussen een Zwitsers zakmes en LEGO,  en speelde met Miro en RoamResearch. Uit de mix van dit alles verkreeg ik inzichten die ik eerder niet had. Ik bedacht het woord informatie-liquiditeit, en met Mark en Arjan de Informatie-doctrine. Een set regels waarlangs je je digitale werkgereedschap kunt toetsen op bruikbaarheid en snelheid.

En toen kwam Obsidian. Dat ik al geïnstalleerd had vóórdat ik Miro en RoamResearch had getest. Maar waar ik nét teveel inzichten en houvast vond om ermee aan de slag te kunnen gaan. En dat was prima. Maar nu vallen er over alles wat ik hiervoor schreef een hoop kwartjes.

In ieders leven komen mensen, groepen mensen, locaties, gebeurtenissen, spullen, ideeën, gedachten, projecten en meer voor. En al die elementen zijn op vele manieren met elkaar verbonden.

Wat je ook wilt doen in het leven, je hebt er mensen, informatie en ideeën voor nodig.

Hoe sneller en beter die informatie toegankelijk is des te beter. Een idee is bijna altijd een mix van brokjes informatie. Hoe meer en hoe verschillender die informatie, des te beter.  Veel mensen kennen is niet genoeg, je moet weten hoe je ze op welke manier on beweging kunt krijgen. Ook dat is informatie. Hoe ik er ook naar kijk, informatie is de hele tijd de brug tussen ideeën en mensen.

Waar ik nooit eerder over had nagedacht was de mogelijkheid van het bouwen van een persoonlijke informatie-bibliotheek. Op maat gemaakt en ingericht. Met een indeling die past bij wie ik ben, met een ordeningssysteem dat voor mij werkt, en met magische knopjes die chaos en inspiratie oplevert, die ik evenzo magisch weer ongedaan kan maken als ik die ordening weer nodig heb. En met de mogelijkheid alles opnieuw in te richten of aan te passen indien ik die behoefte heb.

Ik denk dat ik er ben. Ik heb nauwelijks tijd voor mijn computer, ik vind mensen véél leuker! Het grootste deel van mijn tijd ben ik aan het lezen, aan het bellen, of live aan het kletsen met mensen.
De kunst is vanwege die beperkte tijd om zo slim mogelijk om te gaan met informatie en vooral geen onnodig dubbel werk te doen.

Door spelenderwijs elk object of entiteit in mijn leven een eigen plekje te geven in mijn informatie-bibliotheek kan ik die in seconden verbinden met andere objecten of entiteiten die er al in voorkomen.
Technisch betekend het dat elk mens, organisatie, locatie, boek etc, een eigen tekst-file (0/1kb dus erg klein) krijgt in het (Markdown) .md formaat. Die wonen op mijn harde schijf en kunnen ook als losse files geopend en gewijzigd worden. Razendsnel en simpel. Niets is op een computer of smartphone zo snel als tekst. Afbeeldingen (en dat is echt superslim) worden apart opgeslagen als losse files, en als ik in het dossier/item van een persoon een foto plak, dan wordt er een verwijzing naar die foto opgenomen, zonder de afbeelding ín de tekst op te slaan. Hierdoor wordt zo'n item niet nodeloos groot en traag zoals bij Evernote gebeurde. Als ik .md of afbeeldingen verplaatst in een mapje op de harde schijf, dan onthoud Obsidian waar die file gebleven is. Ik kan elke file door middel van vier blokhaken ( [[ ]] verbinden met elke andere file. Na een tijdje ziet dat er zo uit :)

Al die puntjes zijn items uit mijn leven. Op vele manieren onderling verbonden. En het maakt onvermoede verbindingen zichtbaar. Hetgeen mijn creatieve inzichten een flinke boost geeft.

Daarnaast geeft het me een goed gevoel van controle over mijn eigen data en informatie. Iets dat schimmiger en ondoorzichtelijker is bij alle andere diensten. En op een eigen server of via Dropbox of iCloud kan ik desgewenst de data syncen met mijn smartphone.

Door het leren van op het oog wat lastige query-taal zoals hieronder kan ik ineens 'toveren' met alle items in mijn bibliotheek.

Hierboven staat een query die me de volgende pagina oplevert, een random deel uit alle items:

Een mix van data, mensen en in dit geval een optreden. Een volgende druk op de random-knop levert dit plaatje op, etc....

Dit zorgt er voor dat ik elke dag, op mijn telefoon of computer door mijn verleden kan wandelen, en dat wat ik tegenkom kan verbinden met andere elementen uit mijn leven. Het is echt ongekend hoe krachtig dit al na een paar weken gebruik voelt.

Dus ik verzamel in het heden brokjes informatie, die ik kan verbinden met het verleden om me te helpen met het plannen en creëren van de toekomst.

Hoe gaaf is dat zeg?

Sinds ik de onderliggende principes begon te doorgronden, 'kijk' ik bij alles dat ik tegenkom dat van waarde is gelijk hoe ik die zo kan classificeren dat ik er snel bij kan. Op die manier krijg ik samengestelde rente op mijn informatie-kapitaal. Dat ik kan uitgeven en kan combineren met sociaal kapitaal. Zoals ik in 2005 las in 'Love is the Killer App' van Tim Sanders.

Ik schreef eerder deze twee blogs over mijn Obsidian-ontdekkingsreis:
Down the Rabbit Hole en Obsidian, een paar weken na de eerste start

Veel van de kennis haal ik uit de groeiende Digitale Fitheid Community;
Hier kun je je ervoor aanmelden.