Toen Lykle de Vries en ik vorig jaar begonnen met het idee van een European PKM Summit, hadden we niet durven hopen dat het na de tweede editie al een blijvertje zou zijn. Nu, drie dagen na het einde van de tweede succesvolle summit, kom ik eindelijk toe aan een beetje reflecteren en terugkijken. Ik ben vooral moe, trots en verwonderd. Daarnaast ben ik supergemotiveerd om nu al aan de slag te gaan met de derde editie.

Want de datum staat al vast. De sprekers hebben toegezegd en de locatie is geregeld. Mensen kopen nu al kaartjes voor de volgende editie, en tot 1 april zijn er slechts 100 kaarten beschikbaar tegen een early-bird prijs. Ik voorspel een uitverkochte derde editie. Van meet af aan zeiden we dat dit een event is dat 'communal by heart' is. De deelnemers zijn dus ook sprekers en omgekeerd. De 'P' van Persoonlijk Kennismanagement staat voor persoonlijk, en dat leent zich slecht voor grote keynote-sprekers die vooral hun methode proberen te verkopen.

Op deze editie waren er zo'n 175 mensen uit vijf continenten en 21 landen, waaronder Chili, Zuid-Afrika en Rusland. Qua interesses en achtergronden was het evenement ongelooflijk eclectisch. Er liepen ingenieurs rond, data-architecten, bibliothecarissen, coaches, geeks, programmeurs, AI-adepten en nog vele andere soorten en smaken. Er waren Linux-gebruikers, Mac-gebruikers en Windows-fans aanwezig. Ook mensen met een voorkeur voor papier, tablets of speciale apparaten voor notities, zoals de Remarkable of de Boox, waren goed vertegenwoordigd.

PKM is momenteel nog een niche, maar ik vermoed dat dit binnen een paar jaar flink zal veranderen. De traditie om gedachten, ideeën en observaties vast te leggen, te organiseren en te structureren is vele eeuwen oud, net als de vele manieren om dit te doen. Sinds een jaar of dertig kunnen we dit met digitale middelen doen, zelfs met apparaten die in onze broekzak passen. Hierdoor groeit de behoefte aan kennis, inzichten en ideeën rondom PKM aanzienlijk. Zeker in combinatie met kunstmatige intelligentie, waarbij geldt: garbage in, garbage out. Dankzij PKM wordt de kwaliteit van de output van AI-systemen vele malen hoger dan wanneer je deze voedt met ongeorganiseerde informatie. Ik vermoed dat het niet lang meer duurt voordat de meeste organisaties hiermee geconfronteerd worden.

Het tijdperk waarin kennis en informatie worden vastgelegd in documenten is wat mij betreft voorbij. Het zal wellicht nog even duren voordat iedereen dit beseft, maar ik zie geen andere weg.

Toen ik half januari werd getroffen door een herseninfarct, was hetgeen me de eerste dagen het meest bezighield vooral deze summit. Achteraf verbaasde mij dat ook een beetje, maar het maakte duidelijk hoeveel dit evenement voor mij betekent.

Ik houd me al ongelooflijk lang bezig met wat we tegenwoordig PKM noemen. In 2009 was ik op de eerste GTD-summit van David Allen degene die Evernote-CEO Phil Libin aan David voorstelde. In 2012 gingen de eerste sessies tijdens het boeiende Permanent Beta al over hoe je slim informatie kon opslaan en organiseren met Evernote.

In 2012 werd ik zelfs ingevlogen op de Developer Conference van Evernote om aan de programmeurs uit te leggen waar de rest van de gebruikers waarschijnlijk een aantal jaren later tegenaan zou lopen. 

En ik vermoed dat ik de enige ben die ooit een MacBook heeft gehad met een Evernote-logo in plaats van een appel 🤣 (met dank aan de mannen van Uncover)

Dus nadenken over kennis en het organiseren van mijn persoonlijke informatie, deels privé en deels professioneel, zit al heel lang in mijn DNA en systeem. Al die jaren miste ik niet de discipline, maar wel de vaardigheden om dit naar een hoger niveau te tillen. Van de tien belangrijkste eigenschappen van een tool staat snelheid voor mij op plek één tot en met negen. Niet vanwege haast – ik ben een geduldig mens – maar vanwege frictie.

Hoe minder frictie ik ervaar bij het vinden, organiseren of opslaan van informatie, des te beter; ik kan er dan namelijk meer mensen mee helpen. Dit noem ik inmiddels "informatie-liquiditeit": de snelheid waarmee je bij je eigen informatie kunt komen.

Omdat ik bij Evernote onvoldoende inzicht kreeg in wat er onder de motorkap gebeurde en het bedrijf me bovendien behoorlijk heeft teleurgesteld, ging ik op zoek naar alternatieven om met mijn eigen informatie en kennis om te gaan.

Een paar jaar voor corona ontdekte ik de echte kracht van Workflowy, een enorm onderschatte tool. Aan het begin van corona gaf ik hierover aardig wat webinars – alleen beschikbaar in het Nederlands – waarmee ik mezelf flink uitdaagde om te onderzoeken wat er allemaal nog meer mogelijk was.

Daar werd voor mij het fundament gelegd van wat nu "digitale fitheid" heet. Ik geloof dat je digitale hygiëne en digitale vaardigheden op orde moeten zijn om goed te kunnen zijn in PKM. Het digitale fitheid-framework bestaat uit vijf pijlers, waarvan PKM de vierde is.

Ik vermoed dat de wereld digitale fitheid, en PKM in het bijzonder, veel harder nodig heeft dan men zich nu realiseert. Met de opkomst van een veelheid aan PKM-tools en inzichten heb ik het gevoel dat ik dit onderwerp beter begrijp dan ooit tevoren. Ik ervaar niet alleen een beter begrip, maar merk ook dat ik het beter kan toepassen en over meer vaardigheden beschik.

Dit heb ik vooral te danken aan de fantastische mensen uit de community die we rondom digitale fitheid hebben opgebouwd. En sinds de vorige PKM Summit ook de PKM Community. Ik heb nooit eerder zo diep onder de motorkap van mijn eigen systemen kunnen kijken en kunnen sleutelen, zonder dat ik daarvan in de war raakte. En inmiddels weet ik ook voldoende om alles toekomstbestendig te maken en onthouden zonder ooit van van techreuzen afhankelijk te zijn zoals de meeste mensen..

Ik ben daarbij in het bijzonder Joost Plattel dankbaar, die me de nodige zetjes gaf. En zeker ook Remco van den Akker, Frank Meeuwsen en Kristian Esser.

Al die brokjes informatie en mijn PKM-systeem heb ik altijd gebruikt om dat te doen waar ik van oudsher het beste in was; dingen in beweging zetten. Met heilig vuur. Veel mensen verbazen zich over hoeveel ik gedaan krijg. Maar het geheim zit hem toch echt in de mix van mijn informatie-liquiditeit en nieuwsgierigheid. En ik vind het fantastisch om te zien dat meer mensen dit door lijken te hebben en ermee aan de slag gaan. 

Ik ben Lykle erg dankbaar voor het met mij willen optrekken in het bouwen van een duurzaam evenement. En Kim van den Berg. Voor het organiseren van dit alles. En Ton Zijlstra en Bart Verheijen, voor het meedenken en toegang tot hun aanpalende netwerken. En achter de schermen: Peter en Mark! En Bas voor de geweldige visuals en Ester voor de fotos.

Misschien ben je bekend met het fenomeen "First Follower." Voor ons was dat Malik, die als eerste doorhad vorig jaar dat er iets bijzonders in Utrecht aan het ontstaan was. Dit jaar was hij er fysiek bij en is hij onderdeel geworden van ons team.

Een bijzonder woord van dank aan Marcel en Esmee, met hun fantastische team. Op hun Seats-to-meet-locatie vorig jaar wisten we al dat de nieuwe locatie spectaculair zou worden. Op maar 60 meter van de ingang van Hoog-Catharijne, op de centraalste plek in Nederland, hebben ze iets magisch mogelijk gemaakt. Een evenementenlocatie met een huiselijke sfeer en veel ruimte voor het bouwen van community en hoekjes voor mooie tussendoorgesprekken. Met een ongelooflijk hoog niveau qua kwaliteit en soorten eten. Op de meeste evenementen waar de entreeprijs vijf tot tien keer zo hoog is, is het eten minimaal de helft slechter. Heel knap gedaan, en dank voor jullie vertrouwen in ons.

Dit jaar introduceerden we voor het eerst het fenomeen kennispartner. Organisaties die de summit een warm hart toedragen en net even iets meer willen bijdragen dan het kopen van een paar kaartjes. Dit jaar waren dat de KNVI, Beeld & Geluid, The Green Land en Rijkswaterstaat. Ik ben ze ontzettend dankbaar! Net als de VFB Academy die ons vorige jaar als eerste besloot te ondersteunen.

Vorig jaar en ook dit jaar weer bleek de PKM Summit een magneet voor denkers en doeners van formaat. Genoeg om er zelf onzeker over te worden. Alhoewel ik al jaren over dit onderwerp nadenk, er af en toe over schrijf en vooral veel mee speel, zag ik mezelf tot deze summit niet in het rijtje van denkers op dit vlak. Ondanks mijn inspanningen om de relevantie voor anderen zichtbaar te maken heb ik er geen methode voor ontwikkeld of een boek over geschreven.

Maar door twee sessies op de summit die ik gaf, één met Nick Milo over mijn ideeën over het belang van een persoonlijke ontologie, en een goed bezochte sessie over hoe PKM mij hielp bij een herseninfarct,, heb ik het idee dat ik wel degelijk hele zinnige dingen toe te voegen heb aan het internationale PKM-discours.

Aan het eind van de summit was er een mooie paneldiscussie met Zsolt Viczian, Marieke van Vliet, Larry Swanson en Nicole van der Hoeven, waar ik ook aanschoof. Uit de opbrengst van dat gesprek, met fijne rijke interactie met de zaal, zag ik waar voor mij een mooie rol ligt in de wereldwijde PKM-beweging. Het blijven bouwen aan een infrastructuur voor PKM-content, community en het bij elkaar brengen van de juiste mensen. Iets waar ik van oudsher gewoon heel goed in ben. Daar ligt mijn rol.

Over de summit zelf kan ik je overigens vrij weinig vertellen. Daar zijn geweldige blogs over geschreven, en er komen nog veel video's online van alle sessies. In dit blog probeer ik er zoveel mogelijk te verzamelen.

Op mijn eigen events krijg ik doorgaans weinig mee van wat er inhoudelijk gebeurt. Als gastheer heb ik wel iedereen persoonlijk welkom geheten bij de ingang, wat voor veel verbaasde gezichten zorgde. Dat was een uurtje hard werken, en daarna zat mijn rol er eigenlijk op. Ik heb zelfs anderhalf uur op een bank geslapen om mijn batterij weer op te laden en kon daarbij prima gemist worden. (op een beetje rondscharrelen en een paar presentaties na) Na zo'n infarct moet ik goed op mijn energie letten, en dit jaar deed ik daarom niet mee aan alle etentjes en borrels, maar ging ik om 18.00 uur naar mijn kamer voor rust.

Ondanks de beperkte energie en twee maanden uit de running te zijn geweest, is deze missie meer dan geslaagd. Deze summit staat inmiddels wereldwijd op de kaart, en daar ben ik ontzettend trots op! Nogmaals dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt.

Tijdens een evenement ben ik meestal vooral bezig met het volgende. Zo ook dit jaar. De eerste editie van een evenement is altijd het lastigst. Met wat we daar hebben opgebouwd, konden we werken aan de editie van dit jaar. De hele ploeg heeft er alle vertrouwen in dat we de derde editie nog vele malen beter kunnen maken. Het is heel fijn dat we het grootste deel van de bekende gezichten voor volgend jaar al hebben kunnen bevestigen. Daarnaast zijn we in gesprek met een aantal mensen die we er heel graag bij willen hebben en die zelf ook hebben aangegeven er graag bij te willen zijn.

Voor mij is dit evenement nu iets permanents geworden, niet meer slechts een incidenteel moment in de jaarkalender. Het fundament van het onderwerp en het netwerk is stevig genoeg om er mooie dingen op te bouwen. Denk bijvoorbeeld aan een soort 'gouden gids' waarin je gemakkelijk kunt vinden wie wie is in de wereld van PKM, wereldwijd. Dit helpt ons om ook de mensen aan de buitenranden van onze netwerken te ontdekken en onverwachte verbindingen te maken. Wellicht volgt er binnenkort nog een vervolg op dit blog, maar nu ga ik eerst uitrusten.