Nu snap ik ook waarom ik het eerder niet kon vangen in taal en nu wel

Afgelopen week schreef ik dat ik op iets bijzonders zat en het niet uitgelegd kreeg. Ik noemde het ThetaOS: een database, een dashboard, inmiddels vijf losse iPhone-companion-apps en bijna vijftigduizend records van mijn leven. Allemaal gekoppeld aan mijn Obsidian-kluis.

Veel mensen vroegen me wat het nou eigenlijk was. En waarom daar in hemelsnaam zoveel uren (meer dan 400 in de afgelopen paar maanden) in stak.  Maar ik had er niet de juiste taal voor, en alle termen die ik kende voldeden niet. PKM gaat over ideeën en kennis. Life tracking gaat over meten. Een dashboard is iets waar je naar kijkt. Een CRM is voor klanten, ThetaOS is iets heel anders, met allemaal elementen ervan. Maar wat?

Ik ben er eindelijk uit en vond de juiste term en taal (en context).

Een Life Lens System is een manier om vanuit vele perspectieven naar je eigen leven te kijken, gebruikmakend van de informatie waarover je al beschikt. Een lens creëert niets nieuws. De informatie is er al: je transacties, je contacten, je locaties, je afspraken, je notities. Die data bestaat, verspreid over tientallen apps. Maar het is een bende van niet te verbinden informatie.

Een lens focust op wat er al is. Je richt hem op een vraag: met wie heb ik het afgelopen jaar samengewerkt? Waar was ik in maart? Welke projecten lopen er met deze organisatie?

Een lens vergroot details die je anders mist en onthult patronen die verborgen waren. Niet door iets toe te voegen, maar door op de juiste manier te kijken naar wat er al is. Informatie die je op zich al had, maar in vele stukjes verspreid over vele apps en tools, zonder dat je erbij kunt of er snel samenhang in kunt vinden.

Een lens vraagt geen werk. Je kijkt erdoorheen en ziet.

Om te begrijpen wat mijn Life Lens System doet, is het handig om te weten dat ik informatie als een andere vorm van kapitaal zie. Net als geld kun je het investeren, laten groeien, uitgeven. Maar anders dan geld wordt informatie meer waard als je het deelt en verbindt. Ik schreef er al uitvoerig over, in vele blogs, maar ook in mijn boeken Easycratie en Nooit Af. Zo beschouwd zou je ThetaOS als de bank voor mijn informatiekapitaal kunnen zien.

Ik wil de hoogste rente: informatie die groeit door verbindingen, die meer waard wordt naarmate er meer bijkomt. Elke nieuwe persoon, elke nieuwe locatie, elke nieuwe gebeurtenis maakt alle bestaande informatie rijker.

Ik wil ook de beste service: een systeem dat prettig werkt, waar ik graag mee omga. Geen gedoe, geen frictie, geen "dat moet ik later nog verwerken."

Ik wil de hoogste veiligheid: lokaal opgeslagen, niet afhankelijk van een leverancier die morgen kan verdwijnen of zijn voorwaarden kan wijzigen.

En ik wil de hoogste liquiditeit: razendsnel kapitaal kunnen opnemen om uit te geven. In twee seconden van vraag naar antwoord op mijn klembord, klaar om te delen via welk kanaal dan ook.

Dat laatste noem ik informatieliquiditeit. Het verschil tussen een kluis en contactloos betalen. In een kluis ligt je geld veilig, maar het kost moeite om erbij te komen. Contactloos betalen is anders: je houdt je telefoon ergens tegen en het juiste bedrag stroomt naar de juiste plek. Geen frictie of vertraging.

ThetaOS is niet het enige mogelijke Life Lens System. Het is mijn implementatie: 149 tabellen, vijftigduizend records, vijf iPhone-apps, twintig jaar nadenken over ontologie. Gebouwd op mijn manier, voor mijn manier van werken.

De technologie van ThetaOS en de code zijn op zich niet heel complex. Maar wat telt is het inzicht dat ik ermee kan vergaren en ontsluiten. Je hebt al informatie over je leven. Die informatie zit verspreid over tientallen apps die niet met elkaar praten: vele kopieën van dezelfde naam, in WhatsApp, mail, agenda's of banktransacties. Net als adressen, locaties, namen van organisaties of projecten en ga zo maar door.

Als je die informatie terugbrengt tot losse deelelementen die met elkaar verbindbaar zijn als LEGO, ontstaat er iets nieuws. Niet meer data, maar juist minder, en tegelijkertijd meer betekenis. Een lens op je leven.

Ik ben al meer dan twintig jaar op zoek naar iets met informatie, en de vele methoden en systemen boden veel maar niet de combinatie die ik zocht. Door mijn ervaringen met Obsidian en het schrijven van twee boeken erover, werd ik gedwongen om nog dieper naar informatie en het vastleggen ervan te kijken. Ik keek voorbij de horizon van PKM (persoonlijk kennismanagement) en ontdekte dus nog wat meer. PKM gaat over ideeën en kennis. Ik beweeg ook mensen. Ik organiseer projecten, bouw gemeenschappen, verbind organisaties. Daarvoor heb ik iets nodig dat mijn hele werkelijkheid verbindt: mensen, locaties, gebeurtenissen, transacties, kansen, ideeën en projecten. Mijn Life Lens System doet dat.

Nu ik de term heb, kan ik verder. In een volgend stuk ga ik dieper in op de intellectuele wortels van dit idee, op de denkers die mij voorgingen, en op wat ThetaOS toevoegt aan een traditie die verder teruggaat dan ik aanvankelijk dacht. Maar het is fijn dat het nu een naam heeft. Een LLS. Een Life Lens System.