Vorige week voegde ik de de meest opvallende functie uit mijn carrière toe aan LinkedIn: die van vrijwillig Teamchef bij de Nationale Politie. De reacties waren zo leuk en talrijk dat ik een heel weekend nodig had om alle mails en berichten te lezen. Dolkomisch waren de reacties van de mensen die oprecht geloofden dat mijn account gehackt was. Martijn, de vrijdenker en creatieveling, autonoom as hell, wordt ambtenaar bij de politie?! Maar hij heeft toch helemaal geen opleiding? Je kunt toch niet gewoon zomaar bij de politie? En krijgt ‘ie dan ook een uniform? Ook binnen de politieorganisatie bleef deze (tijdelijke) aanstelling niet onopgemerkt. Want in feite introduceerde ik een niet-bestaande functie. Daar komt uiteraard de nodige reuring van, doorgaans om valide redenen. Aangezien ik dit nog wel vaker zal moeten uitleggen, besloot ik een en ander via deze weg toe te lichten.
Mijn nieuwe positie, vrijwillig Teamchef (2 dagen per week) is het resultaat van drie jaar bureaucratie, gecombineerd met mijn enorme enthousiasme en de fantastische inzet en volharding van meer mensen dan ik hier kan bedanken. Voordat ik drie jaar geleden begon met dit traject, had ik al een jaar of tien het nodige gedaan binnen de politieorganisatie. In totaal zag ik zo'n 15.000 politiemedewerkers tijdens mijn optredens, workshops en trainingen. Ik was onderdeel van vele vernieuwingstrajecten en zag bijna elk politie-onderdeel van dichtbij. Maar niet van binnenuit. Dat de politie die we overmorgen nodig hebben een ander soort organisatie zal zijn, zal niemand verbazen. Maar de olietanker die deze grootste organisatie van Nederland is, verlegt haar koers niet zomaar. Daarbij wil en kan ik helpen. In de domeinen waar mijns inziens het hardst beweging nodig is, ben ik niet alleen heel ervaren, maar beschik ik ook over het netwerk en de slagkracht die een verschil kunnen maken.
Dus ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en bood mijn hulp aan als vrijwilliger. Ik legde het plan voor aan diverse mensen in de korpsleiding en bij de diverse eenheidsleidingen. Daarna 'testte' ik het idee bij vakbondsessies, tijdens lezingen voor operationeel specialisten en bij een paar honderd mensen uit de hele organisatie. Enthousiasme alom. Dus ik solliciteerde openlijk naar een niet-bestaande functie binnen de politie: Teamchef op vrijwillige basis van een eigen op te zetten team, dat uit 20 mensen bestaat uit de huidige organisatie. Zij mogen van hun leidinggevende drie jaar lang twee dagen per week werken voor dit team. Maar wat gaat dit team precies doen?
Iets heel simpels: verbindingen leggen. De politie heeft vele verticale en horizontale lagen en structuren. Maar de kans dat een briljant idee bij de recherche in Leeuwarden een maand later het PDC kan helpen in Rotterdam is ongeveer nul. Linksboven weten ze bij de politie niet wat er rechtsonder gebeurt. En er gebeurt een hoop. Veel moois vooral! En dat los je niet op met innovatiemakelaars, veranderkundigen of kwartiermakers. Daar is iets anders voor nodig. Er lekt volgens mijn inschatting al gauw 100 miljoen euro per jaar weg omdat hier nog geen weg in gevonden is. En het is die weg die ik wil plaveien. Van binnenuit. Daar heb ik niet veel voor nodig: een politie e-mailadres, een politie overhemd of t-shirt voor als ik op de werkvloer rondloop en toegang tot het intranet. Daar zijn strikte regels voor (gelukkig maar). Op mijn eigen verzoek kan ik niet in alle vitale systemen; dat is helemaal niet nodig. Ik ben de afgelopen tijd door vele bureaucratische hoepels gesprongen en ben gescreend. Ik ben inmiddels in het trotse bezit van mijn eigen personeelsnummer en ben daarmee onderdeel geworden van de grootste organisatie van Nederland. Om van binnenuit in plaats van dichtbij een paar jaar flink bij te dragen. Af en toe zal ik er een stukje over schrijven. Over die niet-bestaande functie die ik wel degelijk vervul, zal vast nog wel vaker gesproken worden. Dat hoort nu eenmaal bij iets nieuws proberen...