Op zaterdag 13 juli 1985 gebeurde er iets ongekends: zestien uur onafgebroken muziek, 160.000 bezoekers verdeeld over twee continenten en meer dan vijftig topartiesten op het podium. Er zijn maar weinig concerten die zoveel indruk maakten als Live Aid, inmiddels alweer veertig jaar geleden.
Tijdens de bloedhete zomer van 1985 keken zeker 1,5 miljard televisiekijkers verspreid over 150 landen naar de live-uitzending van de twee evenementen, die tegelijk werden gehouden in Londen en Philadelphia. Ze zagen optredens van de grootste sterren van de jaren 80, zoals Queen, Madonna, David Bowie en U2. En met succes. Binnen één dag wist Live Aid meer dan 40 miljoen dollar aan donaties binnen te slepen voor de bestrijding van de hongersnood in Ethiopië.
Veertig jaar na dato staat Live Aid nog altijd in het westerse collectieve geheugen gegrift. Niet alleen omdat het concert de boeken in ging als een van de grootste muziekevenementen aller tijden, maar ook vanwege de blijvende impact die het concert had op de manier waarop internationale hulpverlening wordt georganiseerd.
Voor 1984 lag humanitaire noodhulp vooral in handen van grote spelers zoals het Internationale Rode Kruis en enkele kleinere, vaak kerkelijke organisaties. Live Aid bracht daar verandering in. Het zette ook andere, meer op ontwikkelingssamenwerking gerichte organisaties aan tot directe humanitaire actie.
Het resultaat was een benefiet dat niet alleen geschiedenis schreef als muzikaal hoogtepunt, maar ook als kantelpunt in de manier waarop de wereld naar hulpverlening kijkt.
Tijdens de bloedhete zomer van 1985 keken zeker 1,5 miljard televisiekijkers verspreid over 150 landen naar de live-uitzending van de twee evenementen, die tegelijk werden gehouden in Londen en Philadelphia. Ze zagen optredens van de grootste sterren van de jaren 80, zoals Queen, Madonna, David Bowie en U2. En met succes. Binnen één dag wist Live Aid meer dan 40 miljoen dollar aan donaties binnen te slepen voor de bestrijding van de hongersnood in Ethiopië.
Veertig jaar na dato staat Live Aid nog altijd in het westerse collectieve geheugen gegrift. Niet alleen omdat het concert de boeken in ging als een van de grootste muziekevenementen aller tijden, maar ook vanwege de blijvende impact die het concert had op de manier waarop internationale hulpverlening wordt georganiseerd.
Voor 1984 lag humanitaire noodhulp vooral in handen van grote spelers zoals het Internationale Rode Kruis en enkele kleinere, vaak kerkelijke organisaties. Live Aid bracht daar verandering in. Het zette ook andere, meer op ontwikkelingssamenwerking gerichte organisaties aan tot directe humanitaire actie.
Het resultaat was een benefiet dat niet alleen geschiedenis schreef als muzikaal hoogtepunt, maar ook als kantelpunt in de manier waarop de wereld naar hulpverlening kijkt.