Het grootste nadeel van nostalgisch zijn, is dat je het verleden mooier maakt dan het was.
Alle negatieve punten zijn vergeten. Het mooie aan een plek, een persoon of situatie blijft over.
Of zoals Owens Lee Pomeroy zei:
“Nostalgia is like a grammar lesson. You find the present tense and the past perfect.”
Ik vraag me überhaupt af of het verleden wel bestaan heeft.
Je kijkt altijd met de blik van nu naar vroeger.
Je jeugd was zo onschuldig en vrij omdat je nu verantwoordelijkheden hebt.
Hoe vaker je een herinnering vertelt, hoe vaker de versie en het gevoel veranderen.
Dat is wat je in therapie doet. Dat is wat je met diepgaande gesprekken doet. Dat is wat je met schrijven doet.
Die nare gevoelens van vroeger in een nieuw perspectief plaatsen.
Soms wordt je verleden er beter van. Soms slechter.
Maar het verandert.
Alle negatieve punten zijn vergeten. Het mooie aan een plek, een persoon of situatie blijft over.
Of zoals Owens Lee Pomeroy zei:
“Nostalgia is like a grammar lesson. You find the present tense and the past perfect.”
Ik vraag me überhaupt af of het verleden wel bestaan heeft.
Je kijkt altijd met de blik van nu naar vroeger.
Je jeugd was zo onschuldig en vrij omdat je nu verantwoordelijkheden hebt.
Hoe vaker je een herinnering vertelt, hoe vaker de versie en het gevoel veranderen.
Dat is wat je in therapie doet. Dat is wat je met diepgaande gesprekken doet. Dat is wat je met schrijven doet.
Die nare gevoelens van vroeger in een nieuw perspectief plaatsen.
Soms wordt je verleden er beter van. Soms slechter.
Maar het verandert.