Heb je wel eens gehoord van de term romantisch fatalisme?

Het is het streven naar iets perfects, wat buiten jezelf ligt. En wanneer je het niet krijgt, wat nooit iemand zal lukken, dan zeg je: nou, we hebben in ieder geval de herinneringen, de tranen, de slapeloze nachten, en negatieve gedachten over mezelf nog.

Wil je zeggen dat elke romance gedoemd is, Tomson?

Nou.

Meer dat de verwachtingen te hoog zijn. Dat het altijd op de een of andere manier zal teleurstellen. Dat niemand krijgt wat hij echt wil. Dat is romantisch fatalisme.

En toch blijven we dromen. Dat we op een dag een romance beleven uit films en boeken en onze fantasieën.

En dan…

Komt er een volgende dag. Met een overvolle vaatwasser, een lege koelkast, groter wordende buikjes, en wordt het bijzondere gewoontjes.

Elke kaars zal doven.

Wat ik zeg: romantisch fatalisme.