De kunst van het lanterfanten
"Take the busyness out of business" - het klinkt als een tegenstrijdigheid, maar niets is minder waar. Terwijl ik hier in Fins Lapland onder een dansende groene hemel sta, waar twee mensen per vierkante kilometer de definitie zijn van 'sociaal afstand houden', wordt het me glashelder: soms moet je even helemaal niets doen om vooruit te komen. Of zoals een wijze ondernemer me ooit voorhield: "Wat je doet met je declarabele uren bepaalt je huidige inkomen, wat je doet met je niet-declarabele uren bepaalt je toekomst."
De paradox van productiviteit
Het is bijna verdacht geworden om niet 'druk, druk, druk' te zijn. We zijn collectief verslaafd geraakt aan een constante staat van bezigheid - of tenminste aan de schijn daarvan. Maar terwijl ik de afgelopen maanden als herintredend ondernemer soms verrassend weinig om handen had, ontdekte ik de waarde van wat de Nederlanders zo mooi 'flierefluiten' en 'lummelen' noemen. Die ogenschijnlijke 'leegtes' bleken goudmijnen voor nieuwe ideeën en inzichten.
De wetenschap van niksdoen
Recent onderzoek, gepubliceerd in SELF magazine, bevestigt wat ik intuïtief al aanvoelde: ongestructureerde tijd, zelfs (of juist) met anderen, is essentieel voor ons welzijn. Het verlaagt stress, verhoogt creativiteit en verdiept relaties. Het Japanse concept van 'Ma' (間) - de betekenisvolle pauze tussen handelingen - vindt steeds meer weerklank in het westerse bedrijfsleven. Want juist in die tussenruimte ontstaat vaak de magie.
Van overuren naar onthaasten
Vooruitstrevende ondernemers en bedrijven ontdekken de kracht van bewuste pauzes. Van digitale detox-dagen tot 'rustkamers' op kantoor: de erkenning groeit dat echte productiviteit vaak ontstaat in de ruimtes tussen alle bezigheden door. Het is geen toeval dat grote doorbraken vaak komen tijdens een wandeling, onder de douche, tijdens het surfen, of - in mijn geval - tijdens een reis door de Finse wildernis.
De stille revolutie
Er ontstaat een nieuwe beweging van 'mindful entrepreneurship', waarbij succes niet meer wordt gemeten in overuren en volle agenda's, maar in de kwaliteit van werk én leven. Deze stille revolutie vraagt om moed: de moed om te lanterfanten, om ruimte te creëren, om te vertrouwen dat productiviteit niet evenredig is aan drukte. Want soms moet je, zoals ik deze week onder het magische Noorderlicht, even helemaal niets doen om daarna weer alles te kunnen.