Oud = Out

Afgelopen week luisterde ik in één ruk 'De kraanvogels vliegen naar het zuiden' uit. Bo, 89 jaar, schrijft in gedachten brieven aan zijn dementerende vrouw. Over herinneringen aan hun leven samen, en over zijn hedendaagse belevenissen. Maar tussen de regels door komt iets veel schrijnenders aan de orde: het verlies van autonomie. Hoe het voelt als je lichaam en geest niet meer doen wat jij wilt.

Een paar dagen later zag ik 'The Last Showgirl', met een verrassend goede Pamela Anderson. Na 28 jaar in dezelfde Vegas-show krijgt ze te horen dat het afgelopen is. Ze is 57 en ontdekt dat ze te oud is geworden voor iets nieuws. Te oud om opnieuw te beginnen. Tot haar grote frustratie en verdriet; erg aandoenlijk en tragisch.

Het kan ook anders. Ik herinnerde me het interview dat ik enkele weken terug las met wiskundeleraar Paul van der Veen, in de Tubantia. Die man die op zijn 68e niet achter de geraniums gaat zitten, maar aan een nieuw avontuur begint. Op het Montessori College in Hengelo. "Hij leeft voor wiskunde, muziek, techniek en dammen," stond in de krant. Een man die kiest voor 'steeds opnieuw beginnen' in plaats van stoppen.

Hij wordt docent bij onze dochter Liene op school. Ik gun haar dat ze les mag krijgen van hem: slangenmens, uitvinder en verhalenverteller. Alleen zal zij hem waarschijnlijk een 'ouwe lul' vinden. Ze rolt nu al met haar ogen als ik mijn 'dadjokes' maak of de hedendaagse 'slang' verbaster tot onherkenbare nonsens. En ze heeft gelijk - ik bén ook aan het verouderen.

Maar over twintig jaar ga ik, net als Paul, écht niet achterover leunen. Er is te veel te doen. Te veel om mee te spelen. Te veel lol te beleven. In het boek verliest Bo zijn autonomie en worstelt. Pamela Anderson's karakter verliest in de film haar identiteit en raakt de weg kwijt. Paul van der Veen behoudt zijn zingeving door te blijven bewegen, nieuwsgierig te blijven.

De kunst zit 'm niet in het ontkennen van ouder worden. Maar in blijven ontdekken, blijven verbazen, blijven verwonderen. Lééf je tijd - gebruik de jaren die je hebt om te leven, niet om stil te staan. Leeftijd is ervaring, geen belemmering. "Those who don't believe in magic will never find it," schreef Roald Dahl. Blijf geloven in de magie van wat nog kan. Ook op je 89e. Ook als laatste showgirl.