Zoals ik vertelde in mijn TED-talk over 'play history': in spelen zijn we allemaal al meesters. Urenlang hebben we als kind gespeeld, in welke vorm ook. Spelen heeft ons gevormd tot wie we zijn vandaag. Als volwassene zet ik dat spel voort - bijvoorbeeld achter mijn drumstel, waar ik al tien jaar meester over probeer te worden. Want wat is drummen anders dan het verfijnde spel van ritme, klank en timing dat we als kind al deden toen we met stokjes op pannen roffelden? Alleen is die overgang van kinderspel naar volwassen muziek maken veel uitdagender dan ik had verwacht.

Na elke vakantie of drukke periode moet ik weer een nieuwe start maken met drummen. Mijn drumstel staat op een hete zolder of in een ijskoude garage - werkelijkheid én excuus tegelijk. De discipline om elke dag te oefenen, al is het maar tien minuten, blijft een worsteling. Solo drummen voelt stroef, mechanisch. Je slaat wel op de juiste momenten, maar het blijft geluid zonder ziel. Je oefent patronen, maar mist de flow. Want muziek ontstaat niet uit perfecte techniek alleen - het ontstaat in de vonk tussen mensen die samen iets creëren wat groter is dan henzelf.

Sinds we een poosje geleden besloten om met meer mensen uit onze zolderkamers te kruipen en samen een oefenruimte te huren, ga ik gevoelsmatig met sprongen vooruit. Vier uur samen in een hok zitten en 'geluid produceren' - dat doet meer dan maanden solo oefenen. Want plotseling wordt geluid muziek. Mijn drumbeat krijgt betekenis omdat de bas erop inspeelt. De gitaar vindt ruimte tussen mijn slagen. We luisteren, reageren, passen aan, bouwen samen. En in die momenten gebeurt het: we spelen samen. Dit is waar hoogleraar Erik Scherder op doelt als hij zegt: "Er is niets dat zoveel voordelen heeft voor het brein als muziek maken."

Die ervaring van 'samen spelen' draag ik ook uit als bestuurslid bij Stichting Colored Monkeys. In verschillende steden organiseren we MonkeyJams: jamsessies waarin muziek wordt gespeeld die daarvoor nog niet bestond. Covers zijn uitgesloten, de samenstelling van muzikanten op het podium steeds weer verrassend. "Jam Like Monkeys Do" is ons devies - en omarm de 'magie van het maken'. Dat moment waarop losse klanken samensmelten tot iets nieuws, iets dat alleen ontstaat door die specifieke mensen op dat specifieke moment samen. Zo wordt tijdens elke jam nieuwe historie geschreven, niet louter door te spelen - maar door ook echt iets te máken: muziek! En wie weet... is dat mijn volgende stap?