Deze vraag krijg ik regelmatig, sinds ik anderhalf jaar geleden 'Mitglied' werd van FC St. Pauli en de fanclub Sankt Pauli Holland. Het antwoord begint bij een toevallige ontdekking, vijftien jaar geleden in Hamburg.

We belandden per ongeluk op allereerste Reeperbahn Festival. Dertig podia vol muziek in de beruchte uitgaansbuurt. Maar op zaterdagmiddag kleurde de wijk plotseling bruin, zwart en geel. Sankt Pauli speelde thuis tegen Borussia Dortmund.

Het stadion was uitverkocht, maar de sfeer eromheen was betoverend. Overal doodskoppen, maar geen greintje agressie. Integendeel: een warme, inclusieve sfeer. Ik kocht een trainingsjasje, gewoon omdat het 'cult' was. Pas later begreep ik waar ik mezelf bij had aangesloten.

FC Sankt Pauli blijkt een baken van sociale vooruitgang. Een club die haar stem verheft tegen onrecht. Die daklozen ontbijt en een douche biedt. Die gebarentolken het clublied laat vertalen. Die veganistische currywurst serveert en selectief is in haar sponsoren.

Het is een club van havenarbeiders, sekswerkers, punkers en idealisten. Een thuis voor iedereen die gelooft in een betere wereld. En dat doodshoofdlogo? Dat is een beeld geadopteerd door de wijk. Een beeld dat al eeuwen oud is: de Jolly Roger, het oudste 'merk' ter wereld.

De Jolly Roger werd rond 1707 het symbool van een bijzondere vorm van rebellie. Zoals Sam Conniff Allende beschrijft in zijn boek 'Be More Pirate', waren piraten niet alleen rovers, maar ook vernieuwers. Ze kenden democratische verkiezingen, regelden ziekenzorg voor hun bemanning, deelden de buit en lieten homohuwelijken toe.

Ze vochten niet alleen voor buit, maar voor een rechtvaardiger systeem. Net als Sankt Pauli nu nog steeds doet in de voetbalwereld. Met het motief "Ein anderer Fussball ist möglich" dagen ze de commerciële voetbalwereld uit om anders te denken. Kijk maar eens naar de onlangs weer aangescherpte 'Leitlinien'.

Terug naar de Jolly Roger. Die piratenvlag staat voor iets tijdloos: de moed om systemen uit te dagen die niet meer werken. Om nieuwe wegen te verkennen. Om 'good trouble' te maken - rebels rotzooi trappen om  vooruitgang tot stand te brengen.

We zien het overal: bij klimaatactivisten, digitale vernieuwers, ondernemers en kunstenaars als Banksy. Mensen die durven op te staan tegen de status quo, met een duidelijk moreel kompas. Ook als voetbalclub dus.

Daarom draag ik met trots mijn Sankt Pauli-muts met doodshoofd. Het herinnert me eraan dat verandering mogelijk is. Dat je soms de regels moet herschrijven om vooruitgang mogelijk te maken.

Want daar gaat het om: niet blind volgen, maar kritisch kijken. Niet accepteren wat niet werkt, maar zoeken naar betere wegen. Met respect voor anderen, maar zonder angst voor het systeem.

Misschien is dat wel de echte piratencode: rebelleer met reden, vecht voor verbetering, en doe het samen met anderen. Want één piraat kan een schip kapen, maar een vloot van gelijkgestemden kan de wereld veranderen. Arrr!