Er zit wat tussen
Afgelopen week viel het kwartje tijdens onze Professional Play-dag: "Er zit wat tussen." Tussen waar organisaties (en teams, en mensen) nu staan en waar ze naartoe willen, ligt vaak een onzichtbare barrière. Hardnekkige patronen houden ons gevangen, angst remt af, routines graven steeds diepere groeven. We kunnen de huidige staat prima analyseren en droomtoekomsten schetsen - maar hoe kom je van hier naar daar?

Daar zit 'the beast', dat monster dat vooruitgang tegenhoudt. En daar ontstond ook ons nieuwe kompas: Play Ahead. Spelend de toekomst verkennen, vooruitgang boeken door te spelen. Want ik heb door de jaren heen ontdekt dat mijn plek precies in die tussenruimte ligt - waar anderen vastlopen, vind ik speelruimte.

Tussen disciplines, tussen mensen
Die tussenruimte werd mijn tweede natuur. Bijna 15 jaar ondernemerschap leerde me dat ik het prettigst sta tussen groepen mensen, niet in de zekerheid van één kant maar in die vruchtbare spanning tussen uitersten. Bij transdisciplinaire projecten breng ik wetenschappers samen met creatievelingen, natuuractivisten met toekomstdenkers. Niet omdat consensus het doel is, maar omdat oplossingen vaak schuilen in die overlap die niemand nog zag.

Het is een kunst: tussen de regels door lezen, tussen de zinnen door voelen wat er werkelijk speelt. Speelruimte vinden waar anderen alleen onmogelijkheden zien. Precies wat Play Ahead betekent - door spel nieuwe wegen ontdekken.

Moments in between
Deze tussenpositie vertaalt zich ook naar hoe ik contact maak. Een collega zei ooit: "Wat ik zo waardeer is dat er niks tussen zit." Direct contact, huid op huid, zonder spelletjes. Dat lijkt tegenstrijdig met mijn fascinatie voor tussenruimtes, maar is het juist niet. Want de waardevolste doorbraken ontstaan in die 'moments in between' - de koffiepauze waar plotseling alles valt, de lunch waar een spontane ingeving opborrelt.

Zoals Haje tijdens een event van de Happy Startup School verwoordde: de beste events zijn eigenlijk een aaneenschakeling van 'moments in between'. Dat is waar echte verbinding ontstaat, waar spel en ernst samenkomen.

Zwischennutzung: tijdelijke transformaties
In steden als Berlijn zie je deze filosofie het mooist in actie. 'Zwischennutzung' noemen ze het: tijdelijke invulling van lege plekken. Braakliggende terreinen worden creatieve broedplaatsen, verlaten stations transformeren tot culturele hotspots. Soms is die speelruimte heel letterlijk - zoals een apenkooi waar volwassenen tijdelijk weer kind mogen zijn. Niet permanent, maar juist daarom zo krachtig. Het bewijs dat ruimte geen gegeven is, maar speelruimte die je kunt herdefiniëren: van een plek een plaats maken (aldus Gert-Jan Hospers).

En dat is misschien wel waar het allemaal om draait: anderen helpen hun eigen 'Zwischennutzung' te vinden. Die tussenruimte waar verandering niet vast hoeft te lopen, maar kan ontbloeien. Maak van dat 'wat er tussen zit' een ruimte om te spelen met belemmeringen en kom uiteindelijk toch vooruit.