Minigolf manie
Eén van mijn 'guilty pleasures' is minigolf spelen. Vaak doe je dat op een toeristische locatie, temidden van verschillende groepjes. Maar wat als we de hele stad zouden zien als minigolfbaan? Dat idee schoot Willem-Jaap en mij te binnen tijdens een bezoek aan Berlijn. Die stad heeft zoveel ruimte 'buiten beeld' - perfect voor tijdelijke holes op ongebruikelijke plekken.

Spelen brengt je waar je anders nooit komt. Het maakt vreemden tot medespelers en gewone plekken tot avontuur. Dat is precies waarom ons idee van de 'Stadse Speeltuin' zo aantrekkelijk bleef.

Speelruimte sneuvelt
De laatste weken zit dat concept weer in mijn hoofd. De gemeente Enschede onderzoekt namelijk 'de meerwaarde van de speeltuin voor de buurt', met een beoogde bezuiniging van 500.000 euro en mogelijke woningbouw in het achterhoofd. Het criterium: faciliteert de speeltuin ontmoeting en ondersteunt het sport, cultuur en welzijn?

Zelfs als het antwoord 'ja' is, zou in mijn beleving altijd 'spelen' leidend moeten zijn. Speelruimte, ook al wisselen speelvoorkeuren per generatie. Juist dát faciliteren - elkaar ontmoeten via spel - maakt een gezonde samenleving.

Als speeltuinen sneuvelen omdat we spel niet serieus genoeg nemen, dan moeten we het anders aanpakken. Waarom niet de hele stad als speeltuin zien? Urban Minigolf door Enschede: van het Volkspark tot Roombeek, van braakliggende terreinen tot vergeten hoekjes.

Spelen heeft geen vaste locatie nodig. Het vraagt creativiteit, ontmoeting en de moed om gewone plekken anders te bekijken. Met tijdelijke holes maak je van elke buurt een speelveld. De bijgevoegde foto is alvast een voorproefje - stel je voor: achttien holes door jouw wijk.

Misschien is dit wel de oplossing: als vaste speelruimte verdwijnt, maken we van de hele stad onze speeltuin.