Als je meer dan een maand min of meer uitgeschakeld bent, kom je toe aan dingen waar je normaal minder ruimte en tijd voor hebt. Ik benutte mijn tijd in het ziekenhuis en tijdens de revalidatie om eens grondig mijn bestaande workflows, software en hardware onder de loep te nemen.

Natuurlijk weet ik, onder andere door het geweldige onderzoek van Rijn Vogelaar en vele andere boeken, dat een smartphone in je slaapkamer geen goed idee is. Aan de andere kant wil ik, als ik wakker word, graag nog een aantal dingen doen voordat de dag echt begint, zonder mijn lief wakker te maken. Daarvoor heb ik meestal tussen een half uur en anderhalf uur ruimte, tijd die ik graag prettig besteed zonder mijn bed uit te hoeven.

Ook ’s avonds, als we naar bed gaan, wil ik nog wat reflecteren op de dag en wat lees- en schrijfwerk doen voordat ik echt moe ben en het licht uitdoe. De iPad en iPhone geven het verkeerde soort licht door de aard van het scherm en leiden bovendien veel te veel af naar allerlei dingen die leuk zijn, maar niet voedend. Het digitale equivalent van snelle koolhydraten, zeg maar.

Vanaf dag één was ik fan van de reMarkable, een geweldig doordacht en fijn apparaat. Uitstekend geschikt voor een doorsnee gebruiker, maar daar val ik dus niet onder. Wat ik na verloop van tijd begon te missen op dat apparaat, was de mogelijkheid om snel en eenvoudig bestanden, losse gedachten en ideeën naar mijn Mac-ecosysteem te krijgen. Van de tien eigenschappen waarop ik een apparaat of tool beoordeel, is snelheid nummer één tot en met negen. Niet omdat alles per se snel moet, maar omdat frictie door tools en software ervoor zorgt dat je dingen minder snel doet.

Dit is ook een van de redenen waarom ik weiger mijn politie e-mail te openen. Ik ervaar te veel frictie door de Citrix-client, die alles zogenaamd veilig maakt. Dan pak ik liever de telefoon 🤣.

Na de reMarkable probeerde ik de Supernote van Boox, maar op de een of andere manier ontstond daar geen band mee. Afgelopen najaar viel mijn oog op een nieuw soort computer van een bedrijf met een originele visie op hardwaretools: Daylight Computer.

Omdat alles wat mij kan helpen bij mijn dagelijkse research mijn bijzondere aandacht heeft, besloot ik er één aan te schaffen. Ik ben niet technisch genoeg om alle specificaties te snappen, maar het apparaat draait op Android en is bloedjesnel. Het licht dat het uitstraalt is anders dan dat van andere e-ink-achtige devices of iPads. Rustiger voor je ogen, monochroom, en het leidt veel minder af. Wat heel handig is, is de dicteerfunctie, waardoor ik veel minder hoef te typen en tegen het apparaat kan praten.

Heel wonderlijk. Dat is echt iets van het afgelopen jaar dat ik het normaal ben gaan vinden om tegen een computer, telefoon, iPad of een daylight computer te praten.  Dat was een paar jaar terug echt heel anders en kwalitatief vele malen slechter.

Tegenwoordig begin en eindig ik mijn dag met een half uur tot een uur op dit inmiddels dierbare apparaat. Ik gebruik ChatGPT en Perplexity voor als ik iets wil opzoeken of weten. Daarnaast gebruik ik Todoist voor een heel select deel van mijn taken, waarover straks meer. Ik lees er mijn ochtendkranten en een paar tijdschriften op, en via de Kindle-app heb ik toegang tot al mijn e-boeken. Ook draai ik de Blinkist-app, waarmee ik elke dag één of twee samenvattingen lees van een willekeurig boek. Leuk, verrassend en heel leerzaam.

Dit alles is fijn en comfortabel. Heel bewust heb ik ervoor gekozen om juist veel apps, die wél op mijn iPad of iPhone staan, hier niet te installeren. De functie van dit apparaat is vooral om mijn dag te starten en te eindigen, om te schrijven, reflecteren en veel te lezen. Een fijne hulp bij al mijn research en creatieve projecten.

Het grote "wow"-moment op dit apparaat, los van alle genoemde voordelen, was verrassend genoeg iets anders. Ik zocht naar een makkelijke manier om informatie en screenshots van dit apparaat toegankelijk te maken op mijn Apple-devices. Wonderlijk genoeg kwam ik uit bij het gehandicapte kleine broertje van Evernote, namelijk Google Keep. Dit bleek over een bijzonder handige schrijffunctie te beschikken, inclusief rasters en lijnen, en bovendien was alles wat ik schreef ook op mijn andere apparaten toegankelijk.

Wat ik leerde, is dat denken en schrijven met een pen of stylus een heel ander deel van je brein aanspreekt dan typen op een toetsenbord. Ik merk dat ik het prettiger vind en er rustiger van word. Wel zo handig als je in bed ligt.

Hoewel ik geen groot fan ben van taken-apps, behoort Todoist tot de beste die er verkrijgbaar zijn. Ik creëerde daarin een dagelijks, wekelijks, maandelijks, drie-maandelijkse, halfjaarlijkse en jaarlijkse template. Daarnaast maakte ik lijsten aan voor boeken, artikelen en manuscripten die ik wil lezen, series die ik wil kijken, en boodschappen die ik moet halen.

Vervolgens creëerde ik in mijn dagelijkse overzicht verschillende secties: ochtend, middag en avond, plus een sectie voor de belangrijkste taken van de dag (maximaal drie) en voor mensen die ik vandaag moet appen of bellen. Die laatste twee overigens alleen voor mission critical-zaken of verjaardagen.

De combinatie van Todoist en Google Keep is voorlopig bijzonder geslaagd. Ik vond het tijd om erover te schrijven zodat anderen er wellicht ook wat aan hebben.