Mijn twintig jaar bij scouting (in het dorp waar ik opgroeide bleven we dat steevast de al lang verdwenen naam padvinderij noemen) heeft me voor een belangrijk deel gevormd. Ik leerde er vooral samenwerken, en oog te hebben voor buitenbeentjes. Die zijn goud waard als je ze op het goede moment de ruimte, vertrouwen en een zetje geeft.
Voor nieuwsgierige kinderen is scouting een uitkomst, ik denk dat er weinig jeugdactiviteiten bestaan die nieuwsgierigheid zo goed belonen.
Ik startte mijn eerste bedrijf vanuit die club (een buitensportcentrum), het 50-jarig bestaan was één van de aanleidingen van de bouw van een hunebed en het Gathering Stones Festival in 2002. En dat leidde weer tot het Natural Networking Festival (later Permanent Beta Festival) en nog veel meer.
Op mijn rechterarm staat dit motto getatoeëerd:
De verkennerwet is tot op heden een leidraad in veel dat ik doe.
Een verkenner trekt er samen met anderen op uit om de wereld te ontdekken en deze meer leefbaar te maken. Een verkenneris eerlijk, vriendelijk en zet door. Een verkenner is trouw, waardebewust en zorgt goed voor de natuur. Een verkenner is behulpzaam en respecteert zichzelf en anderen.
Ik lepel hem graag op bij lezingen, en legde ooit aan de Raad van Bestuur en de Raad van Commissarissen van ABN uit dat ik liever zou zien dat ze zich hieraan houden dan aan de bankierseed. (daar konden ze overigens niet om lachen)
Ook mijn denken over zwermen en organiseren heeft zijn oorsprong in veel dat ik met scouting deed.
De club waarmee ik opgroeide was enorm hecht en in het kader van het 75 jarig bestaan togen we naar Borger voor een mooi samenzijn. Het was een mooie dag op de plek die zolang, zoveel betekenis gaf aan mijn leven en met mensen die me dierbaar zijn en me een hoop gebracht hebben.
Ik kon veel van hen even spreken en bedanken voor wat ze voor me betekend hadden en ook waarom. De meesten waren zich dat niet bewust en waren blij verrast met mijn woorden van dank. Ik genoot nog even van staren in het kampvuur en een fijne sigaar en logeerde bij mijn moeder die daar nog woont.
Het clubhuis is toe aan nieuwbouw en er komt een mooi boek aan over 75 jaar Scouting Borger. Twee projecten waar ik met mijn kennis, ideeën en netwerk zeker een mooie bijdrage aan kan leveren. Ik zie extra kansen omdat er over twee jaar een reünie, tentoonstelling en een nieuw hunebedden-project aankomt (om de hoek van die scoutingblokhut), omdat het dan 25 jaar gelden is dat we die monsterklus klaarden. Daar liggen vast combinatiekansen!
Hier een blog dat ik schreef naar aanleiding van het overlijden van mijn eerste scoutingleiding Albert. Één van de grootste optredens ooit was overigens voor duizenden internationale scouts in de openlucht.
Als je als oud scout heel zichtbaar bent, ben je een bekende scout, en dat leidde tot dit leuke interview met het magazine van Scouting Nederland: