Toen ik in de 3e klas van de mavo zat, was mijn lievelingsles scheikunde. Ik was er niet bijster goed in, maar ik vond het reuze boeiend. Nog leuker dan de lessen zelf vond ik de enorme stapel magazines van het maandblad KIJK. Daar stak ik nog meer van op dan van de lessen zelf. Ik las over Jasper Maskelyne en over de oneindigheid van Pi. En over Calabi-Yau ruimtes (iets dat me tot op de dag van vandaag puzzelt). En over Paracelsus, hetgeen me op dit uiterst boeiende spoor zette.
Exacte vakken lagen me niet echt, en een wetenschappelijke carrière zat er voor mij echt niet in. Maar elke keer als ik tegen de wereld van de wetenschap mag aanschurken voel ik dezelfde opwinding als in mavo 3. Ik ontmoette Wubbo Ockels vele malen, en later André Kuipers. Ik trad op in het fameuze Natlab en bevond me met de QS Europe community tussen de hobby-onderzoekers. Groot was mijn vreugde toen ik de toenmalige hoofdredacteur tien jaar geleden wist te overtuigen van het idee om KIJK Live te organiseren. En sinds mijn ontmoeting met Jim Jansen lukt het me bijna altijd om aan te schuiven bij het Gala van de Wetenschap. Maar verder kom ik niet. Dacht ik.
Ik denk dat de fascinatie vooral komt door de verwantschap die ik voel met andere mensen die evenzo nieuwsgierig zijn als ik. Of zo mogelijk nóg nieuwsgieriger zijn (en meer gefocust met meer budget). De Alexander von Humbolts of de Georges-Louis Leclerc de Buffons van deze tijd. Sinds ik een aantal maanden geleden de deep research functies van AI heb ontdekt is het feest.
Met deze functies laat ik AI van alles uitzoeken (vooral Claude en Chat-GPT) en zijn de tools dagelijks uren op het web aan het struinen om dingen voor me uit te zoeken over van alles en nog wat waar ik nieuwsgierig naar ben. Het volume van de output is ongekend. De ruwe data sla ik op (in Obsidian) en vervolgens laat ik er een uitvoerig blog (voor mezelf) over schrijven, en vraag ik de AI-tools om dat in heldere begrijpelijke taal uit te leggen aan een 15-jarige (mijn mavo-3 zelf 🤣). Vervolgens laat ik meerdere tools de boel fact-checken en laat ik mijn sceptische chagrijn-prompt erop los. Daarna laat ik elk begrip dat op Wikipedia beschreven staat voorzien van een link daarnaartoe en maak ik aan het eind een geverifieerde bronnenlijst. Daarna zet ik het in mijn digitale werkplaast, ter referentie.
Dit heeft alles met research en nieuwsgierigheid te maken en niks met wetenschap. Maar de opwinding die ik voel bij alles wat ik leer is geweldig! En naarmate ik er meer mee bezig ben, leer ik beter onderzoeken, checken en valideren.
Afgelopen week was het weer raak. De pers dook massaal op de synthetische diamanten die Zeeman had laten maken in China. Het narratief was saai en voorspelbaar, diamantairs en juweliers met hun meningen over diamanten. Bij mij triggerde het wat anders. verdomd, als zelfs Zeeman diamanten groot kan inkopen, hoe ver is het dan met gebruik van dat voorheen dure wonderspul voor elektronica en lasers? Ik ging op onderzoek uit.
Hier kun je lezen wat ik tegenkwam. Ter lering ende vermaeck, en ter prikkeling en inspiratie. Ik onderzocht eerder op eenzelfde manier het spectrum van de ontwikkelingen rondom batterij-technologie. Af en toe werk ik de dossiers bij. Sommige dossiers uit mijn digitale 'werkplaats' deel ik met anderen, als experiment. Ik ben benieuwd wat er van komt.