Zo. Ook week vijf is weer achter de rug. Het was een optimistische week voor me, met een paar mooie ontmoetingen en wandelingen. Het was erg mooi weer. Langzaam trekken de rookwolken rondom mijn herseninfarct weer op. De situatie begint al behoorlijk normaal te voelen, voor zover dat gaat. Ik houd me nog steeds aan mijn rust en daarnaast  aan een vrij intensief revalidatieschema. Dit weekend was ik voor het eerst in drie weken weer een paar nachtjes thuis, om me vanaf vandaag weer te storten op mijn herstel. 



1 Omgaan met moeilijke shit
Zo onverwacht teruggeworpen worden op jezelf, geconfronteerd worden met grote beperkingen en overgeleverd zijn aan de hulp en steun van anderen, doet natuurlijk wel wat met je. In mijn eigen beleving ben ik dat op mijn eigen manier aan het verwerken en een plek aan het geven.

Hoe mijn netwerk daarmee omgaat, is een heel ander verhaal. Die nemen een deel van hun eigen emoties, aannames en projecties mee in hun gedachten en in hun communicatie over hoe het met me gaat. Wat ik veel hoor, is dat ze het knap vinden hoe ik ermee omga, en tegelijkertijd bang zijn dat ik alles bagatelliseer. Maar ik vind er zelf niet heel veel knaps aan. Zoals ik ook aan de maatschappelijke werkers en de psychologen hier probeerde uit te leggen.

De meeste dingen waar mensen volledig van in de war raken, staan niet eens op mijn gedoe-lijst. En dat komt dan weer door mijn levenslust en houding, en door mijn ervaringen van de afgelopen 30 jaar. Als je moet dealen met narigheid is het de kunst om die narigheid daar te laten waar die hoort. En niet de narigheid zelf te worden, Iets dat bij veel mensen maar al te snel gebeurt. Ik tel mijn zegeningen elke dag. En mijn geluk zit echt in kleine dingen. En dat kan prima bestaan naast hele grote ambities, die ik zeker ook heb.

De dierbare collega-spreker Joseph Oubelkas zat ooit jaren onschuldig in een gevangenis, in Marokko dus echt geen pretje. Zijn moeder gaf hem een wijze tip:  "Behoud je waardigheid en poets elke dag goed je tanden." 
En zo is het. Het eerste dat ik in het revalidatiecentrum doe, elke ochtend, is mijn bed opmaken. Daar hebben ze zo personeel voor, maar dat is nergens voor nodig. Leer gewoon de namen uit je hoofd van iedereen met wie je te maken hebt op zo'n plek. En ze vinden het nou helemaal fijn als je ze bij hun naam noemt en begroet.
 
Wees belangstellend en attent voor je omgeving, en in mijn geval, mijn medepatiënten. Die het aantoonbaar zwaarder hebben dan ik. Al is het gelukkig geen wedstrijd. Uiteraard vraagt het leven vaak om realisme. Maar in mijn ervaring hebben optimistische mensen het leuker! En nieuwsgierige mensen overigens ook. Marie Curie had daar deze mooie quote over:
 

2 Wat een hoop gedoe over AI
Nog steeds vliegen de aanvragen om te spreken over AI me om de oren.  Het zal al even duren voordat die hype voorbij is. Ik brand mijn vingers er niet aan. Het gemak waarmee iedereen probeert deze duizelingwekkende gebeurtenissen te duiden, is soms ronduit potsierlijk. Veel van wat je hoort over AI kan morgen compleet achterhaald zijn. Zelfs bij alle technologieën is het soms verstandiger om gewoon een tijdje achterover te leunen, tenzij je op zoek bent naar snelle winsten met een hoog risico. (of publiek voor lezingen over de volgende technologie-belofte)
 
Inderdaad, deze hype voelt als wat realistischer dan de voorgaande, zoals 3D-printen en dergelijke. Maar in het land der blinden is éénoog koning, en er zijn ongelooflijk veel een-ogigen die de waarheid in pacht claimen te hebben op dit vlak. Ik maak dagelijks overigens intens gebruik van de beschikbare handige AI-hulpjes. ChatGPT is mijn vaste assistent als het gaat om grammatica en taalfouten. En voor hulpvragen rondom structuur en teksten. En Perplexity is mijn go-to app geworden voor brokjes informatie en kennis. Vooral omdat deze app de bronvermelding erbij zet, zodat ik het kan beoordelen op accuraatheid.

Qua spraakherkenning op mijn Mac is Whisper Flow krankzinnig goed. Ik kan het niet anders zeggen. Ik kan gewoon een heel stuk tekst dicteren zoals deze en alle interpuncties en euh's en aah's wegfilteren. Rondom DeepSeek was er een hoop te doen de afgelopen week. Hier en hier en hier wat waardevolle analyses. ChatGPT kan binnenkort een hoop van mijn research uit handen nemen met hun Operator redeneermodel, dat aardig wat consultants overbodig gaat maken, een goede zaak. 

Ik las een paar maanden terug een wetenschappelijke paper van Apple. Waarin ze beschreven hoe ze met vrij weinig moeite op een hele andere manier een krachtig taalmodel lokaal konden draaien op een smartphone. Ik vermoed de komende paar jaar van Apple nog een paar grote slagen op dit vlak. Die kijken doorgaans even de kat uit de boom, in plaats van zich te laten afleiden door hysterische geblaat van mensen die roepen dat ze achterlopen. 


3 Over het verlies van een dierbare en een prachtige reconnect met een oude leermeester
De afgelopen week bereikte mij het verdrietige nieuws dat Eise van der Sluis is overleden.  We hadden een lange geschiedenis samen. Rond 2005 vroeg hij me als directeur van MKB Amsterdam om een groep jongeren te leren netwerken. Om ze vervolgens een uurtje later los te laten op een netwerkbijeenkomst van MKB Amsterdam met Lodewijk Asscher en Job Cohen. Dat werd een gedenkwaardige sessie. Dankbaar werk en ontzettend grappig.

Later werd hij gemeentesecretaris en was gastheer van het congres voor de gemeentesecretarissen in Friesland, waar ik een keynote mocht geven. Niet veel later werd hij directeur van SNN Noord-Nederland, waar ik eveneens acte de présence mocht geven.   Elke keer als hij een nieuwe baan had, kwam hij in contact en kwam er een mooie actie uit. Hij was al een tijdje ziek, en de behandeling sloeg uiteindelijk niet meer aan.

Op zaterdag hadden we nog even fijn contact en wisselden we dankbaarheden over en weer uit. Een wonderlijk en gedenkwaardig moment: het besef dat je op afstand voor het laatst contact hebt. Op dinsdag zag is hij overleden. 😢

Op woensdag zag ik één van de meest impactvolle mensen op mijn levenspad. Erik, mijn scoutinghopman. Van mijn achtste tot mijn vijftiende, best wel een belangrijke leeftijd, zag ik hem elke week. En veel van mijn kijk op de wereld en houding is ontstaan in die scoutingtijd. Hij is maar tien jaar ouder dan ik, maar als je vijftien bent, dan kijk je wel op tegen iemand van 25. Hij ging zijn eigen weg en werd succesvol als bedrijvendokter, Met de voorliefde voor hopeloze gevallen. Afgelopen december zocht ik contact en kon ik uitspreken hoe dankbaar ik was voor alles wat ik dankzij en van hem mocht leren. Sindsdien wisselen we veel uit, en afgelopen woensdag bezochten wij mij in het revalidatiecentrum. We moesten "even" 35 jaar inhalen, dat ook in vijf uur tijd met een mooie wandeling erbij niet lukte. Ik vind het belangrijk te weten waar je vandaan komt, hoe je pad gelopen is en hoe dat kwam. En ik vind het een geweldige traditie om de mensen die je daarin geholpen hebben te eren. 


4 Mijn herstel verloopt voorspoedig 💪
Zo'n drie weken na mijn herseninfarct en de daaropvolgende revalidatie begin mijn situatie al bijna normaal te voelen. Het herstel van de afgelopen week zet flink door, en mijn linkerhand doet bijna weer wat ie moet doen, en ben ik ontslagen uit de ergotherapie. Voor mijn linkerbeen heb ik een tijdelijke orthese die ik zelf om- en af kan doen. Verder is het een kwestie van rustig door de week revalideren onder geweldige begeleiding op een fijne plek. Ik ben vooral de motoriek en de spieren aan het trainen. Dat is best pittig, kan ik je vertellen. 

Inmiddels heb ik her en der wat boeken uitgedeeld en wat mensen aan het lezen gekregen. Een standaardprocedure in dit soort oorden is dat ze je om de haverklap checken op: hartslag, hartritmestoornissen, slaapapneu, bloeddruk en meer van zulke zaken. Heel leuk om de verbaasde blikken van artsen te zien als je meldt dat je al meer dan vijftien jaar gezondheidsdata op zak hebt en kan overleggen. Veel van de standaard therapieactiviteiten die worden aangeboden, sla ik overigens over. Zo heb ik het vijf minuten volgehouden bij het knutseluurtje, en is samen een uurtje balsport spelen is ook echt niks voor mij. Gelukkig is daar alle begrip voor hier. 


5 Ik leerde veel van de documentaires Yacht Rock en Saturday Night Fever
Afgelopen jaar bezocht ik in de bioscoop de film Babylon. Ik had eigenlijk geen goed beeld van wat ik moest verwachten, maar er bleek een geweldige analyse, met veel bombast van Baz Luhrmann, over de opkomst van de speelfilm met geluid. In het Hollywood van de jaren twintig was er een periode van films met acteurs zonder een goede stem, en die konden het hebben van hun looks. Met de introductie van geluid werd alles anders. Dynamiek werd anders. De manier van spelen werd anders. En acteurs met een onaantrekkelijke stem verdwenen van het witte doek. Een boeiende film!

Ik moest aan Babylon denken toen ik de documentaire Yacht Rock zag op HBO. Yacht Rock is eigenlijk een soort uit de hand gelopen grap dat een muziekgenre is geworden, met het oeuvre van Michael McDonald als ruggengraat. Een heel interessante documentaire, over een periode in de muziek van eind jaren zeventig. Met een invalshoek die ik niet scherp had. En me flink aan het denken zette. In de jaren tachtig is namelijk opnieuw zoiets gebeurd zoals in de jaren 20 in Hollywood. Dankzij de opkomst van MTV. Video killed the radio star, indeed! 

Er zijn ongelooflijk veel muzikale verbanden tussen Steely Dan, Toto, Doobie Brothers, Christopher Cross, Michael McDonald en Toto. Die laatste band was overigens verantwoordelijk voor zo goed als alle muziek op het legendarische album Thriller. Zou je deze verbanden onder één muzikaal genre kunnen schuilen? Voor zover bekend, is de enige keer dat er achteraf een genrenaam is bedacht voor muziek, de term klassieke muziek. Bach, Händel, Beethoven en Mozart zullen nooit op de vraag: "Goh, wat voor muziek maak jij nou eigenlijk?" hebben geantwoord met: "Nou, wij maken klassieke muziek." Bij Yacht Rock gebeurde dat opnieuw. 

Een soort gepolijste, super muzikale, heel goed opgenomen muziekstukken die je zou kunnen bestempelen als easy listening. Soft rock. Muziek waar je naar zou willen luisteren als je op ergens op een jacht drijft. Yacht Rock dus. Met de opkomst van MTV verdween de aandacht voor dit genre nogal, omdat in één klap met sterren als Prince, Michael Jackson en Madonna de videoclip centraal stond.

Dus hoe iets overkwam in een videoclip werd veel meer bepalend voor je populariteit dan de kwaliteit van je muziek. Hierbij wil ik overigens niet zeggen dat de muziek van Prince, Michael Jackson en Madonna geen kwaliteit had, maar daar gaat mijn punt niet over. In de documentaire legt muzikant Questlove het geweldig uit. Veel melodieuze rapmuziek, met name G-funk, is gemaakt door artiesten die in hun tienerjaren vooral luisterden naar wat er in de jaren zeventig aan muziek was. In "Regulate" van Warren G. zit nota bene een sample van Michael McDonald. En ook in de muziek van De La Soul komen deze elementen veelvuldig terug.

Christopher Cross, die ik niet heel erg op de radar had, en Michael McDonald, die ik eigenlijk nooit had zien spreken, komen veel aan het woord in de documentaire. Ze spreken liefdevol en nederig over die tijd. 

Na het kijken, kreeg ik nog een documentaire voorgesteld over de totstandkoming van de film Saturday Night Fever, Ik was nieuwsgierig en klikte hem aan. En ik kreeg weer zo'n mooie verrassing. De totstandschroming van die extreem succesvolle film is ronduit bizar te noemen. Een gewiekste Engelsman met een neus voor talent had een filmdeal voor drie films met John Travolta. Een tieneridool uit de meisjestijdschriften, maar zonder acteerervaring. De Engelsman had ook de Bee Gees onder contract.

En was in het bezit van een cassettebandje van ze, met maar liefst vijf geweldige nummers van hen die nog niet waren uitgebracht. Op dat moment was disco zo'n beetje over zijn hoogtepunt heen, en las hij een artikel van Nik Cohn, genaamd Tribal Nights of the New Saturday Night. Hij besloot al deze elementen bijeen te brengen en er een film van te laten maken. Iedereen verklaarde hem voor gek, en de filmstudio durfde het maar nauwelijks aan. In het zakelijk vacuum dat ontstond, maakte de producer een gouden deal.

Vier dollar per album van de soundtrack zou naar hem gaan; iets waar veel maatschappijen eigenlijk geen interesse in hadden. En hij deed iets wat niet eerder vertoond was. Hij bracht het album uit met die hits van de Bee Gees, nog vóórdat de film uitkwam. En omdat de studio niet geloofde in die soundtrack, maakte hij nog een deal. Per nummer 1-hit op het album zou de filmmaatschappij 250 extra zalen ter beschikking stellen voor het vertonen van de film. Uiteindelijk stonden er zeven nummer één-hits op het album 🤣 


6 Overig delenswaardig:
- Op SkyShowtime zag ik de prequel van Dexter, een serie die ik destijds diep gefascineerd bekeek. Over een sympathieke seriemoordenaar die alleen moordenaars vermoordt. Het was lang wachten op deze prequel, en ik was aangenaam verrast door de kwaliteit van de serie en door de rol van Christian Slater, die ik nog ken uit In de naam van de roos met Sean Connery. Hij speelt de vader van Dexter

- Veel mensen vinden informatie bewaren en terugvinden al een hele kunst. Maar in informatie verwijderen, zijn mensen niet zo heel goed. En dat leidt tot best wel wat vraagstukken. Hier een mooi blog van Pascal

- Veel mensen zijn aan het overstappen op Signal, als een soort overreactie op Trump, Musk en Zuckerberg. Ik snap het. We kijken voor discussies over privacy vaak naar China, maar we vergeten dat in het Westen onze informatie ook al flink gemonitord wordt. Wat ik jammer vind, is dat we Twitter/X beginnen te negeren. Zeker, bij wereldnieuws en calamiteiten is het het snelste en meest betrouwbare medium dat we momenteel hebben. Wegkijken bij platforms waarvan de eigenaars ons niet aanstaan, lijkt me niet de verstandigste keuze. Al vind ik wat Tiktok flikt echt stuitend.

 - Lykle en Mark hadden een mooi en leerzaam gesprek met Nick Milo in de aanloop naar de PKM Summit

 

Dank voor het lezen, en tot volgende week 🙏
Martijn
 


Ik had dus een herseninfarct 🤯 En omdat mensen schrokken en veel vragen hebben, schreef ik deze updates: https://bit.ly/Martijn-herseninfarct en https://bit.ly/Martijn-revalidatie



📅 Coming up

- Vrijdag 21 februari - Overdag:  De Maandelijkse Community Meetup van Digitale Fitheid in Utrecht. Gratis voor leden van ons platform. Kom je ook?

-  Vrijdag 21 februari - Avond Notion en PKM Meetup met Nicole van der Hoeven, met als thema: Zen en de kunst van het PKM-Onderhoud.

- 14 en 15 maart - De 2e editie van de European PKM Summit, op vrijdag en zaterdag. Uiterst leerzaam en inspirerend!

- Vrijdag 21 maart - Overdag:  De Maandelijkse Community Meetup van Digitale Fitheid in Utrecht. Gratis voor leden van ons platform. Kom je ook?

- Vrijdag 21 maart - Avond PKM en Obsidian i.s.m. KNVI


Worstelt jouw organisatie met digitale transformatie, digitalisering of de informatiehuishouding? Goede kans dat dat komt omdat ze de digitale fitheid van de medewerkers zijn vergeten. We hebben een nieuwe interventie van 5 dagen die helpt!

Onderaan deze pagina kun je je abonneren op deze weekberichten. De leukste dingen die ik momenteel doe. En een handige verzamelpagina (ook om door te sturen) met alles over Digitale Fitheid.


Wil je mijn research steunen of heb je af en toe iets over voor deze weekberichten, doneer dan hier.

Deze tools gebruik ik momenteel, en dit zijn de meest recente publicaties.


ps. Ik hoor het heel graag als je blij wordt van deze weekberichten en er iets aan hebt.