Afgelopen week was anders dan de de meeste weken afgelopen jaar. En dat kwam vooral door onze eerste stappen in de wondere wereld van VR (Virtual Reality). Daar moet je dagelijks niet teveel mee doen volgens mij, maar daarover verder in dit weekbericht meer. Ik had een heuse borrel, verwonderde me over de overheid en ons bestuur, was druk met inspirerende politiemedewerkers en was actief voor de MR van de school van mijn kids. En ik nam nog twee podcasts op voordat ik op familiebezoek in Drenthe ging.

1. Als sinds de Permanent Beta dagen ben ik onder de indruk van VR. Maar nog maar kort geleden had je daar losse dure Windowsmachines voor nodig. Twee jaar geleden ging ik naar een speelhal voor VR-experiences en was gelijk onder de indruk van hoe snel die ontwikkeling gaat. En sinds Ton, met wie ik een maandelijks podcast-feuilleton opneem, me liet zien waar die ontwikkelingen naartoe gaan ben ik diep gefascineerd. Sinds afgelopen week ontdekken Mark en ik dagelijks hoe we een start-up kunnen runnen in een virtuele omgeving.
Dit doen we met een Oculus Quest 2 en een tweetal controllers. Naast indrukwekkende meditatie apps, geweldige docu's en een slim bedachte interface voor Netflix, probeerde ik wat spelletjes. Elven Assassin is mijn favoriet. Terwijl je in werkelijkheid een controller in beide handen hebt, lijkt het alsof er een boog in je linker- en een pijl in je rechterhand zitten. Intuïtief breng je die bij elkaar en door je rechterhand naar achteren te bewegen voelt alsof je een boog aanspant door de haptic-feedback van de linker-controller die in een magisch patroon trillingen afgeeft die je zintuigen foppen en je brein het gevoel geven met een echte pijl en boog van doen te hebben. Enfin, vervolgens moet je met die skills orcs en draken schieten in een bizar realistische setting. Magisch! Zeker voor iemand als ik met jarenlange ervaring met bogen en pijlen (ik runde van mijn 15e tot en met mijn 27e een buitensportcentrum). Sinds mijn eerste Commodore 64 in 1984 en mijn eerste Mac in 2004, heb ik niet zo'n intens gevoel van een nieuwe technologische ervaring gehad.

2. VR en werk: ik hou van nieuwe technologie uitproberen en wat leuke spelletjes op zijn tijd, zoals Pokémon Go. Maar ik ben meer geïnteresseerd in wat dat betekent voor mijn werk. Nadenken en experimenteren met de toekomst van werk en organiseren. Ik deelde deze link al eerder hier, maar dit verhaal van Robert Scoble zette me flink aan het denken. Als Apple en Facebook vele miljarden stoppen in deze techniek dan moet je even opletten. En aangezien Apple haar kaarten nog tegen de borst houdt, moet ik het doen met wat Facebook beschikbaar heeft via de Oculus. Wat ik deze week in de virtuele wereld al ervoer qua samenwerken, overleggen en samen met anderen naar data, informatie en overzichten kijken, was in elk geval mateloos fascinerend. Ik had me nooit gerealiseerd hoe belangrijk 'Screen estate' is. Om de haverklap bel ik met Mark voor overleg over van alles rondom Digitale Fitheid, om vervolgens op tientallen plekken op zoek te moeten naar informatie. Idealiter zou alles snel en handig in een dashboard moeten staan. Maar knoop maar eens zo'n dashboard in elkaar met steeds nieuwe toepassingen en applicaties (we leren snel bij Digitale Fitheid :)). Wat er dankzij VR ineens kan, is samen door een virtuele ruimte 'wandelen' waar je vele schermen naast, onder, en boven elkaar kunt hangen. En die zo kunt indelen dat de informatie die je zoekt heel logisch bij elkaar hangt. Dit gaat ons heel wat tijd besparen en slagkracht opleveren. Daarnaast denk ik dat ons creatieve proces een extra boost krijgt doordat we sneller associaties kunnen leggen. Ik houd jullie hier op de hoogte van onze ontdekkingen. Ik kan niet wachten tot Apple (waarschijnlijk volgend jaar al) laat zien of en hoe ze deze mogelijkheden nog verder perfectioneren. Mijn kleintjes mogen er van mij overigens niet mee spelen. De ervaring is zo intensief dat hun ogen en brein er waarschijnlijk nog niet klaar voor zijn... Ook een goede reden voor mij om er effectief en spaarzaam mee om te gaan :)  Voor de mensen die afgelopen twee items wat te rommelig vonden: de mogelijkheden duizelen me, en moet er de juiste woorden nog voor vinden.... 

3. Er was een boeiende ontwikkeling rondom het spionageschandaal van de Israëlische NSO group die tools verkocht waarmee overheden burgers, journalisten en verdachten kon volgen. Apple klaagde het bedrijf aan wegens het schenden van haar voorwaarden waarvoor NSO getekend heeft, net als alle andere gebruikers van Apple-producten. Ik loop veel rond in het veiligheidsdomein en snap dat onze overheid meer bevoegdheden nodig heeft om cybercriminelen te pakken. Maar sinds ik het boek Wij zijn Bellincat las, ben ik me nog meer bewust hoeveel onze overheid aan mogelijkheden en hulp laat liggen. Sinds de toeslagen-affaire en de bizar Kafkaiaanse SiRI-narigheid vind ik dat onze overheid niet bij machte is verantwoord om te gaan met de checks en balances die horen bij deze toegenomen macht van de staat. 'With great power comes great responsability' en ik vind echt dat hoe meer de staat van ons wil weten, hoe meer wij ook van de staat moeten kunnen weten. Ondanks alle pogingen die kant op, ben ik niet heel enthousiast tot dusver. Als Apple die zaak tegen NSO wint, dan zijn onze diensten die die tools afnamen flink illegaal bezig geweest. Ik denk dat meer openheid hierover de samenleving eerder helpt dan nadelig raakt.

4. Nog even en ons boek 'Ons werk is stuk' is er. We zijn druk met de eindredactie, het verwerken van wat actualiteit erin, en met de opmaak. Wat later dan gepland, maar dat vind ik nooit zo erg. Tegelijk met het boek zijn we druk (via dezelfde uitgever, dat is wel zo handig) met het eerste nul-nummer van PKM-Magazine, hét vaktijdschrift voor informatieamateurs. Afgelopen week sprak ik er veel lang over met de bestuurders en ambassadeurs van het KNVI.  Die een geweldig leuke bijeenkomst hadden waarvoor ze biercafé Olivier in Utrecht hadden afgehuurd. Dat was wel even geleden, zo'n bijeenkomst met bier. Het leverde een fijn wederzien met bekenden op, en mooie ontmoetingen met mensen wiens reputatie vooruit gesneld was, maar die ik nog niet eerder sprak. Mooi om te merken dat PKM hun aandacht heeft. En dat de focus bij bijna iedereen die hybride werken bezig is vooral op IT ligt, maar zelden bij het kunnen omgaan met informatie van de medewerkers. Genoeg te doen de komende jaren. Hopelijk helpt ons boek en het magazine daarbij.

5.  In NRC kwam ik een boeiend stuk tegen over het opslaan van enorme hoeveelheden van informatie in DNA. In 2016 sprak ik al over een toekomst waarin we duizelingwekkende hoeveelheden data kunnen opslaan in één gram DNA, hét opslag en kopieer-medium van de natuur in deze BNR-uitzending. Typisch een ontwikkeling die terwijl je even niet oplet gestaag doorgaat, net als de ontwikkeling van snel te laden batterijen. Ik ben reuze benieuwd hoe de wereld eruit ziet als zo'n beetje alle informatie die er is zo snel te kopiëren en te verspreiden is.

Fijne zondag!

Dank voor het lezen. Hier is het overzicht van vorige week. (onderaan deze pagina kun je je abonneren op deze
weekberichten)

Wil je mijn research steunen of heb je af en toe iets over voor deze weekberichten, doneer dan hier.

Deze tools gebruik ik momenteel, en dit zijn de meest recente publicaties.

Hartelijkste groet,
Martijn