Afgelopen week zag ik (na de introductie van de iPhone in 2007 waarbij ik aanwezig was) de op één na meest indrukwekkende keynote op technologiegebied ooit. En die zag ik op geen enkele manier aankomen.

De moeder van mijn kinderen is voor veel technologie-bedrijven de go-to-girl voor grote tech-conferenties. Zo organiseerde ze ze jarenlang World Summit AI en momenteel vliegt ze met regelmaat de wereld over met haar unieke expertise voor bedrijven als HashiCorp. Dit keer was het om de hoek, in de Beurs van Berlage. Voor het Rails World evenement.

Ruby on Rails is in 2004 bedacht door David Heinemeier Hansson (DHH) en is een heel succesvol programmeerplatform voor webapplicaties (Github en Shopify draaien er bijvoorbeeld op). Daarnaast schreef hij het indrukwekkende boek ReWork en is hij de mede-eigenaar van 37Signals dat onder andere Hey.com maakt en waar ik hem enorm dankbaar voor ben.

Rails World is een jaarlijkse twee-daags event dat de wereldwijde community van Rails bijeenbrengt. Net als de PKM-summit is het communal by heart. Daar kon ik voor onze summit een hoop van leren en ik hoopte op de gelegenheid om hem te kunnen bedanken voor Hey, waarmee ik dit jaar al 250.000 woorden schreef.

Ik volg af en toe zijn blogs en had al een tijdje door dat hij iets op het spoor was, en verwachtte er bij zijn keynote wat over te horen. 

Binnen twee minuten nadat ik mijn badge ophaalde botste ik tegen hem op. Ik pakte mijn kans om hem even te bedanken voor het creëren van Hey.com en legde uit waarom ik er zo blij van werd en het overal promoot. Dat vond hij duidelijk leuk om te horen en we maakten een foto voor in het plakboek.

Ik nam plaats voor in de zaal en niet veel later begon zijn keynote. Godzijdank is die gefilmd. En ik zag de toekomst. Van apps, het web en computers. Het kippenvel hield een uur of 8 aan, en kwam elke keer als ik iemand er over belde weer op. Ik was er diep door geraakt. En dat gebeurde niet eerder bij een keynote over technologie. Ik voelde ten diepste dat ik getuige was van iets dat heel goed een cruciaal historisch moment zou kunnen zijn op het gebied van computergebied.

Ik denk dat als ik de afgelopen twee maanden niet dagelijks scripts en software had geschreven ik niet had kunnen bevatten waar ik naar keek. Laat staan dat ik de implicaties had kunnen overzien. Ik beschik nog niet over genoeg taal en begripsvermogen om aan jullie uit te leggen wat ik zag. Maar ik zag het. En ik voelde het.

Hier stond iemand een zeer terechte rant te geven naar wat hij terecht de Merchants of Complexity noemt. Volkomen in lijn met wat ik in het verhaal van Felienne Hermans zag. En waar mijn Pilot Informatieautonomie over gaat.

Hoe kan het in vredesnaam zo zijn, dat we in de jaren 90 dingen met Pentium-computers voor elkaar kregen in een paar seconden? Dat stabiel en simpel werkte. En dat we nu meer en betere en krachtiger technologie hebben dan ooit en dat veel dingen duur, complex en traag zijn.

Als je maar vaak genoeg roept dat iets duur en complex is, gaan mensen het vanzelf geloven - zoals ik uitleg in de hiërarchie van meningen. David had al eerder erg succesvol zijn webbedrijf uit de cloud gehaald en besloot voor een fractie van wat ze jaarlijks kwijt waren alles zelf te hosten (expertise genoeg in zijn kleine bedrijf) en stapte over van Mac naar Linux.

En omdat de interface van de Linux-variant Ubuntu hem niet beviel maakte hij zijn eigen versie (dat is het leuke van open-source, dat kan gewoon). En hij creëerde Omarchy. Zijn ideale versie van het Linux-besturingssysteem. Tailor-made voor zijn behoeften als programmeur van webapplicaties. Op een configuratie die qua technische specificaties geoptimaliseert is voor het besturingssysteem.

David pakte on stage een usb-stick en stopte die in een 399,- dollar  2000 dollar kostende lege PC zonder OS. Met een stopwatch in de hand zette hij de PC aan en binnen 3,5 minuut had hij een werkende computer met Omarchy erop en nog eens 20(!) seconden later had hij er werkende software op geschreven waarmee je op het web een simpel blog kunt maken en onderhouden. Het hele bedrijf van David is overgestapt op die bloedsnelle machines die Omarchy draaien. En daarmee zijn ze erg succesvol.

Dit is geen computer voor iedereen, maar dat is voor de impact niet relevant. Voor wat dit apparaat moet doen is het veel sneller dan de snelste Apple M4 voor een fractie van de prijs. Geoptimaliseerd voor het schrijven van web-apps. Het verhaal dat er op volgde duizelde me.

Maar wat duidelijk bleek is dat we met deze aanpak voor een fractie van de prijs, met een enorm lagere complexiteit met platforms van Rails een beter en sneller web kunnen maken. Met simpelers apps die beter en stabieler werken. Ik snapte waarom David het uitgerekend hier op die conferentie liet zien.

Omarchy zet zwaar in op Markdown. De Lingua Franca van AI - ik werk zelf al jaren volledig in Markdown, mijn hele Obsidian werkwijze en boek is erop gebaseerd. Het is het einde van .doc en .docx, al durven veel mensen dat nog niet te geloven omdat dat een paradigma te ver is voor ze. Informatie opslaan in documenten is buitengewoon schadelijk en kost de staat onnodig miljarden. AI is dol op Markdown omdat het .txt mét opmaak en de meta-data ín het bestand zelf staat. De overheid erkent dit opslagformat nog niet en dat kost ze jaarlijks onnodig honderden miljoenen (ik ben er over in gesprek met vele beslissers daar.)

Ik kan tot geen andere conclusie komen dat dat een ongekende impact gaat hebben op hoe we naar ICT gaan (en moeten) kijken. Er waren na afloop 200 USB-sticks met Omarchy te halen. Ik heb er één, nog in een plastic zakje.

Een tastbaar artefact dat over tien jaar aanraakbare computergeschiedenis is. Time will tell, maar gezien mijn trackrecord in dit soort zaken durf ik die stelling wel aan.

2025-09-09 Wat techbuddies met meer kennis dan ik wezen we op een paar omissies in het verhaal. De machine on stage was geen 399,- maar ongeveer 2000,- Die 399,- hoorde bij de computer in zijn filmpje. Mijn hoofdpunt blijft staan. Dit was computergeschiedenis!