Sinds begin dit jaar worden we thuis gek van knagende, piepende, scharrelende en poepende ratten boven ons plafond. De enige manier om erbij te komen is een gat zagen in het plafond, iets dat de huisbaas begrijpelijkerwijs niet ziet zitten. In januari, in de week voor mijn herseninfarct deed ik nog een dappere poging met hem om er wat aan te doen, maar het mocht niet baten. Ze vinden het te leuk, te warm en te veilig bij ons.
De hele buurt heeft er last van, en het loopt uit de hand. Toen ik in de eerste week van juni gaten in de groenbak van de gemeente Haarlem zag, rammelde ik er aan en liepen er meerdere ratten doodleuk uit, niet bang voor mij. Hun holletjes zaten zaten naast de groenbakken. Ik stuurde de foto naar de krant en toen begon dit verhaal.
Daar waar je zou verwachten dat het lokale bestuur even contact zou opnemen, bleef contact uit. Hun reactie op het stuk was ronduit flauw en ongeĂ¯nteresseerd. Daarna doken er meer media op en was er ineens HEEL veel aandacht voor in de pers en in de gemeenteraad.
Mede door de lauwe reactie van de gemeente en het uitblijven van oprecht contact diende ik een WOO-verzoek in. Omdat ik ernstig het vermoeden heb dat de gemeente faalt in haar aanpak. Maar daar kan ik alleen maar achter komen door alle informatie die ze erover hebben op te vragen. En dankzij de Wet Open Overheid kan dat gelukkig.
Ik vraag het niet alleen voor mezelf, maar voor alle mede-burgers die zich niet gezien, erkend en gehoord voelen in dit dossier. Inmiddels is deze casus bij elke plek die ertoe doet in WOO-land bekend, zoals onlangs op het CIO congres van het Rijk en het Adviescollege Openbaring (de toezichthouder op deze wet).
Ik krijg er inmiddels veel vragen over, en ben zelfs uitgenodigd om alles toe te lichten op podia als spreker.
Dit probleem blijkt een hele complexe puzzel te worden. Voor de gemeente dan. Jammer en onnodig.
De verantwoordelijke wethouder openbare ruimte haalde het in zijn hoofd om mijn verhaal over de groencontainers te bagatelliseren.
Er is nog een wethouder in het spel, degene die over de informatiehuishouding gaat. Ik kreeg een (uiterst vriendelijk overigens) telefoontje van de WOO-jurist of ik ook genoegen nam met een deel van alle informatie. Ik legde liefdevol uit dat dat helaas niet ging, omdat ik voor de samenhang der dingen, en voor het overzicht van deze puzzel Ă¡lle puzzelstukjes nodig had.
Zonder op de feiten vooruit te willen lopen, er bestaat een wettelijke termijn van 6 weken voor het aanleveren van alle informatie, vrees ik dat net zoals bij de meeste gemeenten de informatiehuishouding nog niet opgewassen is tegen de wettelijke eisen van de WOO. Want als dat wel zo was zou ik die informatie in een paar dagen kunnen krijgen.
Mijn boeken, documentaires, projecten, platforms en communities om informatiekapitaal, informatiegeletterdheid en informatieliquiditeit serieus te nemen als overheid (net zoals collega Arre Zuurmond al jaren betoogt) lijken bij dit soort clubs aan dovemans-oren gericht. Jammer. Dat had een hoop tijd en gedoe bespaard...
Op deze pagina zal ik de nieuwe blogs en ontwikkelingen blijven bijhouden..