Week 3 werd een historische week waarin ik veel ontdekte en leerde. Vooral over mezelf en mijn lijf. Dat had ik liever anders gezien. Maar je moet nu eenmaal dealen met wat zich aandient. Het gaat goed met me en ik ga met sprongen vooruit. En voor de mensen die bang zijn dat ik teveel doe, ik draai op 5% van normaal qua activiteit. En rust, slaap en lees veel of ik luister naar de podcasts die ik opspaarde. En verwonderde me zoals altijd.
1 Een week in het ziekenhuis Gisteren publiceerde ik een lange update over mijn situatie. Net als dit bericht getypt met één hand. Ik heb de indruk dat veel mensen net als ik te weinig weten over het fenomeen herseninfarct. Onvrijwillig werd ik in no-time expert met boeiende bijvangst over ons brein en neuronen. Ik hang niet kwijlend immobiel in een rolstoel. I'm (sort of) fine. Maar neem even flink wat gas terug, zoals je op mijn stappenteller kunt zien (gelukkig zitten er wel veel Pokémon):
Ik ben alle lezers erg dankbaar voor hun hulp, steun en lieve berichten, kaartjes en bloemen. Superlief! Wil je me helpen in een wat lastige periode de komende maand dan kun je in die lange update vinden hoe! Wat extra leuk was om te lezen waren een fors aantal reacties van mensen die ik niet ken, en in hun bericht bekenden me al jaren te volgen en te lezen. En juist nu toch de behoefte voelden om even persoonlijk te reageren 🙏
Op de foto hierboven zit ik met één van mijn fijne kamergenoten. Die wilde nu we hier toch lagen alles weten over Obsidian, AI en PKM. Handig voor zijn werk bij een hoogheemraadschap. Heel fijne afleiding, en werken aan je duurzame inzetbaarheid kan dus gewoon altijd en overal 🎉
Ik kreeg vele tips en adviezen, maar drie lezers die elkaar niet kennen raadden me op dezelfde dag hetzelfde aan voor mijn neurologisch herstel. Als er op aarde één soort is die goed is in nieuwe wegen vinden en verbindingen maken zijn het paddestoelen. Er zijn vele goede berichten over Lions Mane, een paddestoelen-derivaat. Die ga ik maar eens proberen 💪
2 Een weekje blogs en podcasts bijlezen, en waarom eigenlijk? Kenners van mijn oeuvre weten het. Ik ben (zeker sinds dit fijne boekje) veelvraat als het gaat om kranten, magazines, blogs en nieuwsbrieven. Al meer dan 30 jaar en ik schreef er af en toe over, en Danae ook. In mijn RSS-feeds in Feedbin (die lees via de voortreffelijke Reeder-app op MacOS, iPadOS en iOS) stonden nog een mooie serie posts van Seth Godin. Die lagen duidelijk te rijpen tot ik er aan toekwam om ze te lezen. Wat een feest zeg!
Ik mocht twee keer met hem werken en bezocht hem jaren geleden in zijn kantoor op een uurtje ten noorden van New York langs de Hudson. Ik ken niemand die zo raak, kort en helder eloquent kan schrijven.
It’s pretty easy for some kids to switch gears. They can go from sad to ebullient in seconds, and switch contexts without much fuss. Others have more trouble.
As we get older, our natural ability to thrive in a new situation can decrease. But, like a muscle or a skill, it responds to practice.
The same is true for organizations. As the world changes faster and faster, it seems clear that organizations that prize plasticity will thrive.
Annoyance is the inflammation that occurs after a mild emotional injury or wound.
Like a physical inflammation, if it’s not cared for it can become infected.
The difference is that an annoyance is easier for us to control. We can invest the energy to build a habit about what we do when an emotional injury occurs. We can develop a pattern of letting go.
Susan David differentiates between the healed emotional injuries (our scars) and the fresh ones (our wounds.) Sometimes, it’s tempting to gain intimacy and engagement by sharing our wounds with strangers, but it might be helpful to share our scars, our history, instead.
And in the meantime, we can build a practice to manage our annoyance.
Plenty of creative pundits are decrying the speed and cost of creating pretty good work with an AI. It can often draw, write and compose as well as a mediocre freelancer, sometimes better.
But why were there mediocre freelancers?
The system that pushed us to turn our writing into oatmeal and our art into paint by numbers was here long before OpenAi showed up.
When the bar is raised, it challenges each of us to do what we already had the power to do–exceed the minimum.
Dankzij de onlangs verschenen Webclipper voor Obsidian kan ik nu moeiteloos al die parels bewaren en bliksemsnel offline terugvinden.
Een andere zegen qua lezen en apps is Readly. Voor minder dan 15 euro per maand heb ik toegang tot vrijwel alle tijdschriften die ik zou willen lezen. Van alles dat ik wil bewaren maak ik een screenshot die ik later in mijn kennisbank stop met OCR-tool Textsniper. De leeservaring op een iPad is wat mij betreft beter dan de papieren ervaring.
Er was deze week voldoende ruimte voor meer reflectie dan anders. Ik vroeg me af hoe het toch komt dat ik het nog veel leuker om te grasduinen in media en dingen te bewaren voor later gebruik dan die goudmijn die het inmiddels is tot me te nemen (ik weet dat veel van jullie dit ook hebben. Ik ging op onderzoek uit. Er blijkt een naam voor: "Novelty Cue" Dit vond ik er over:
Het fenomeen “novelty cue” verwijst naar de manier waarop ons brein reageert op nieuwe of ongebruikelijke informatie. Ons brein is gevoelig voor patronen en zoekt constant naar bekende structuren, maar nieuwe informatie kan onze aandacht trekken door de activatie van specifieke hersengebieden die betrokken zijn bij het verwerken van nieuwe stimuli. Novelty cues kunnen ons helpen om nieuwe informatie te leren en te onthouden, omdat ze onze hersenen stimuleren om te focussen op wat nieuw en interessant is.
Het fenomeen novelty cue beïnvloedt onze keuzes in de echte wereld door ons aan te trekken tot nieuwe en ongebruikelijke stimuli. Dit kan leiden tot een voorkeur voor innovatieve producten, ervaringen of ideeën die afwijken van het gebruikelijke. Novelty cue beïnvloed ons gedrag door onze aandacht te richten op nieuwe mogelijkheden, wat kan leiden tot exploratie en ontdekking van nieuwe opties in verschillende aspecten van het leven.
3 Verdrietig nieuws - Gerard van den Tweel is overleden Terwijl ik in het ziekenhuis lag, bereikte mij het verdrietige nieuws dat Gerard van den Tweel is overleden. Een bijzondere en markante man.
Een briljant ondernemer met een indrukwekkende staat van dienst. Hij stond aan de wieg van het fenomenale franchise-nemerschap van Albert Heijn. Ik leerde hem kennen via het FCN-netwerk van Merlin Melles en ontmoette hem tijdens een reis naar Dublin. In een mooi gesprek vroeg hij mij om hulp bij zijn jaarlijkse missie: het voorzien van bloemen uit Nederland voor de paasviering op het Sint Pieterplein.
Die bloemen komen daar namelijk niet vanzelf. Er zit altijd iemand achter, en in dit geval was dat Gerard. Met wat kunst- en vliegwerk kon ik hem inderdaad van dienst zijn. Tot mijn grote verbazing werd ik daarna, samen met een select gezelschap, uitgenodigd om hem te vergezellen naar Vaticaanstad.
Zo gebeurde het dat mijn lief en ik backstage stonden, achter het rode gordijn, terwijl de paus zijn paaszegen uitsprak voor een miljardenpubliek. Vijf minuten later voegde hij zich bij ons. Een surrealistische ervaring.
In mijn directe omgeving reageerden sommigen verbaasd. Ik ben niet religieus en een ontmoeting met de paus is niet iets wat je dagelijks meemaakt. Maar zoals ik al eerder schreef: deze paus is een ware hacker. Binnen de beperkingen van zijn positie weet hij de boel flink op te schudden. Hij zet vol in op barmhartigheid en gelijkwaardigheid. Een man naar mijn hart. Zonder Gerard zou ik hem nooit hebben ontmoet. En nu is hij er niet meer.
Afgelopen jaar fronste ik wel even toen hij groot in het nieuws kwam vanwege een truc om het tabaksverbod voor supermarkten te omzeilen. Natuurlijk kun je dat een ondernemer moeilijk kwalijk nemen, maar ik ben groot voorstander van alle initiatieven van longarts Wanda de Kanter om de tabakslobby een halt toe te roepen.
Toch kan ik gelukkig prima omgaan met mensen waarmee ik fundamenteel van mening verschil. Sterker nog, ik vind dat een teken van beschaving. Helaas zie ik steeds meer mensen, van wie ik ooit dacht dat ze deze kunst beheersten, die het lijken te verliezen. Ik ben erg benieuwd waar zijn nalatenschap toe zal leiden.
4 De impact van Digitale Fitheid en mijn PKM-systeem op mijn herstel Zo'n nieuwe tijdelijke habitat Is een zegen voor nieuwsgierige figuren zoals ik. Ik heb de meest geweldige gesprekken met neurologen, die mij inmiddels ook alle foto's van alle scans over mijn hersenen gegeven hebben. Boeiend spul! Wat mij in een aantal dagen duidelijk is geworden, is de behoorlijke impact van mijn digitale fitheid en persoonlijk kennismanagement-systeem op mijn mentale herstel. En daarmee ook mijn fysieke herstel. Want er lijkt een acuut oorzakelijk verband.
Als je moe bent, onthand, deels verlamd en je ook nog moet rusten, krijg je onder normale omstandigheden niet heel veel gedaan. Maar niets kunnen doen, plotsklaps, levert ook stress op in je lijf en in je hoofd. Ik kan rustig zeggen dat ik zonder mijn vaardigheden met sneltoetsen, tovertypen en templates, en met mijn recent ontwikkelde AI-skills er nu anders had bijgezeten. (met een bijzondere vermelding voor Keyboard Maestro, Textsniper en Perplexity)
Ik kon hierdoor moeiteloos, met één hand, en dankzij mijn betrouwbare PKM-systeem in no-time bij alle informatie, kennis, contactgegevens en gezondheidsdata komen die ik maar nodig had in deze situatie. Dit is typisch zo'n situatie waarin je behoefte aan informatie- liquiditeit extreem hoog is. Het blijft iets wat mensen moeilijk kunnen bevatten, maar de snelheid waarmee je bij je eigen informatie en kennis kunt komen en er iets aan kunt toevoegen, lijkt mij nogal cruciaal. Ik gun het de wereld dat ze geen herseninfarct nodig hebben om daarachter te komen. Ik zal over een tijdje een paar open inschrijving sessies opzetten om hier eens kennis mee te maken. Ik ben benieuwd wie van jullie dat leuk vindt en behoefte aan heeft. Laat maar weten!
5 Overig delenswaardig:
- Ik had geen idee: kerst zoals de hele westerse wereld dat nu kent, inclusief de namen van alle rendieren, is te herleiden naar een gedicht uit 1883. Bizar! (leuk, ik ontdek net dat, als je een link achter een paywall, zoals in dit geval de Economist, in Perplexity plakt, je de inhoud van het artikel alsnog beknopter samengevat krijgt)
- Huh? Er is nauwelijks bewijs dat de Katharen überhaupt bestaan hebben? Renden Umberto Eco en Dan Brown achter de verkeerde bronnen aan? Boeiend!
Worstelt jouw organisatie met digitale transformatie, digitalisering of de informatiehuishouding? Goede kans dat dat komt omdat ze de digitale fitheid van de medewerkers zijn vergeten. We hebben een nieuwe interventie van 5 dagen die helpt!
