Tjah, lekker dan. Doorbrak ik sinds maart voor het eerst de fijne cyclus van in elk weekend een weekbericht schijven en delen en beloofde ik er geen gewoonte van te maken, lig ik met griep in bed. (volgens de tests geen corona). Het is mijn eer te na om dan mijn woord niet te houden. Leuk is anders. Koorts, ijlen en een vol hoofd. Maar na een paar dagen absolute rust lijkt dit weekbericht haalbaar :)
1. Het voordeel van ziek zijn is dat je dingen gaat doen die je met weinig energie kan doen. Dus ik bekeek voor het eerst in tijden wat lusteloos mijn fotobibliotheek. Ik begon in 2004 en eindigde in 2006. Poeh. Dat waren nog eens tijden. Met veel mooie herinneringen en mensen die ik weer eens moet opzoeken. Er zitten zoveel verhalen in de oude doos. Sommige van die verhalen zijn bijna onwerkelijk. En overal zitten lessen in. Mocht je me nog niet zo lang volgen, dit verhaal over de Likejar (ik werd door de Marechaussee tot in het vliegtuig achtervolgd) en vooral de bizarre afloop jaren later is er zo één :).
2. Via diverse kanten kwam ik een hele leuke creativiteitstest tegen. Doe hem de eerste keer zonder voorkennis en je in te lezen. Heel leuk gedaan en origineel. Na die eerste keer kun je hem regelmatig herhalen om te kijken of je je eigen score kunt verbeteren. Uit de oude doos kwam ik nog een (compleet achterhaalde) anekdote tegen over creativiteit die me deed glimlachen. Over creativiteit kun je nooit genoeg leren overigens. Dit boek van George Parker is wat dat betreft een must-read! (George kwam veelvuldig voor in de fotobieb 2004-2007)
3. Nu ik me toch zo belabberd voel, kan ik net zo goed één van mijn minder bekende zwaktes (no worries, dat zijn er net als bij jullie een hoop) delen. Op mijn bericht van twee weken geleden over mijn sterktes kreeg ik overigens veel leuke respons. Voor de mensen die er nog over twijfelden; die CliftonStrengthsfinder van Gallup is volgens de mensen die hem na mijn bericht zijn gaan doen echt een aanrader. Maar goed, over die zwakte. Er zijn vrouwen die een shitload aan schoenen hebben. Ik heb dat met tassen. Al zolang ik me kan herinneren. Voor corona was ik veel en graag onderweg. En heb ik één of meerdere tassen mee. Ik neem mijn werk-gereedschap en gear nogal serieus (wellicht té). Maar in het thuiswerk-jaar was ik druk bezig met ontspullen en ging het zo niet langer. Dus ik decimeerde mijn collectie. De tassen met emotionele waarde bleven. En er kwamen een paar nieuwe. Van Douchebag. Toptassen, ondanks de rare naam. Op mijn verlanglijst staan deze van Tom Bihn nog en ooit een koffer van Rimowa voor weekendtrips. (Rimowa is de Rolls Royce van de tassen). Een tas die vervangen is door dit modelvan Douchebag is die van Nomatic. Zonde om zoals de anderen naar de kringloop te brengen. En een fijne daypack. De eerste die reageert mag hem hebben.
4. Afgelopen week kwamen er wat ambassadeurs en team-leden van Digitale Fitheid bijeen in Seats2meet Utrecht. We namen drie podcasts op en wisselen veel moois uit. Een van onze Topfit-klanten kwam langs en bleek na een enthousiast bericht van mij een 5 jaar toegangspakket gekocht te hebben voor RoamResearch. Trouwe lezers van dit wekelijkse bericht zal het wellicht zijn opgevallen dat ik er wel regelmatig naar verwijs, maar er inhoudelijks of praktisch nog niet zoveel over gezegd heb. En dat klopt! Ik beschik domweg nog niet over de taal, zoals eerder bij Workflowy, Notion en Miro om uit te leggen wat er zo briljant is aan RoamResearch. Toffe denkers in de voorhoede van PKM zijn er zelfs over aan het bakkeleien. Ik ben er op aan het broeden. Kijk tot die tijd maar naar deze link. Dat helpt vast een beetje. Mijn inschatting is dat het je notities app, je informatie-archief, een fors deel van je taken apps en je adresboek kan vervangen. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat 'One tool to rule them all' niet werkt, net zo min als je thuis alles kan repareren met één stuk gereedschap in je gereedschapskist. Maar blijvend je gereedschap kritisch onder de loupe blijven houden en niet terugdeinzen voor Switching Costs kan ik iedereen aanraden.
5. Een dwingende tip. Niks voor mij. Normaal volstaat mijn enthousiasme om een deel van mijn lezers op het goede spoor te zetten van een ontdekking. Maar deze moet dus. Echt. Je leven wordt er leuke en beter van. FIP Radio. Franse publieke radio. Vincent Bijlo zei er dit onder andere over:
Luisteren naar FIP is als het maken van een coronaproof wereldreis. De muzieksamensteller leidt ons naar een Congolese roembalegende, een Cubaanse salsakoning en een Argentijnse tangokoningin.
„This is a man’s, man’s, man’s world”, zingt James Brown. Dat zal wel, maar de Fipettes delen de lakens uit.
Het is niet zomaar alle genres husselen, wat ze bij FIP doen, je hoort een zeer muzikale hand in de volgorde. Het is een hand die de drive van de artiesten begrijpt. Een hand die snapt dat Le Talkie-Walkie van Serge Gainsbourg uitstekend gaat na Song Cho Nhau van Hūung Cuōong & Mai Lê Huyên̅n.
Het station weet zijn luisteraars dag in dag uit te hypnotiseren met een wonderlijke en onvoorspelbare mix van pop, wereldmuziek, chansons, rock, gospel, klassiek, jazz, blues en elektro. Terwijl ik dit schrijf zijn onder meer voorbijgekomen: een stukje Haydn, Babooshka van Kate Bush, muziek van Sven Wunder (iets tussen Anatolische rock en Europese jazz-funk, ga maar googlen), Live and Let Die van Paul McCartney and Wings, een gloednieuw nummer van de Amerikaanse singer-songwriter Lael Neale en het kerklied Panis angelicus door de sopraan Leontyne Price. Met dus heel af en toe – en nooit op vaste tijden – zo’n kenmerkende vrouwenstem die een korte nieuwsmededeling doet of een culturele activiteit aankondigt.
Ik stream vanuit de app naar Sonos en draai zelden nog iets anders.
En bij deze muziek ga ik verder met het pakken van mijn broodnodige rust. Dank voor het lezen weer! En een hele fijne gezonde week gewenst.
Dank voor het lezen. Hier is het overzicht van vorige week. (onderaan deze pagina kun je je abonneren op deze weekberichten)
Deze tools gebruik ik momenteel, en dit zijn de meest recente publicaties.
Hartelijkste groet,
Martijn